Przejście z 100% Silk do labelu Matthew Deara oraz wożenie się po niemieckich klubach zaowocowały zdecydowanym przesunięciem się muzyki Fort Romeau w bardziej mroczne klimaty. Stąd też Insides porusza się w surowej stylistyce progresywnego house’u, przeciwstawnej do bardzo cielesnego charakteru debiutu. Zahaczające o generyczność, lecz pomimo to bardzo szykowne, szkieletowe beaty, dopełniane ciepłym samplem kobiecego wokalu, ustępują na drugim albumie skrzętnie projektowanym, spirytualistycznym wycieczkom. Insides jest bardzo pewnym siebie i świeżym hołdem dla m.in. muzyki kosmische czy klasyków katarktycznego house’u jak Orbital i Underworld. Momentami zahacza o microhouse (“Cloche”) czy przedostatniego Lone’a. Modne obecnie granie. Osobiście tęsknię za zmysłowym obliczem Fort Romeau, jednak gdy Mike Greene serwuje takie kinetyczne bomby jak “Insides” czy “Lately”, w których niepokojąco dobrze stapia i roztapia plumkające i chroboczące na analogowych synthach faktury dźwięków, nie będę się oszukiwać, że nie jest to, jak mawiają Brytyjczycy, moja filiżanka herbaty. –I.Czekirda

Podobno premiera debiutanckiego albumu Ślązaków odbyła się dziś, ale zanim zajmiemy się analizą Hurricane Days, pochylmy się na chwilę nad ich najnowszym singlem. Kanciaste, podszyte fajnym, funkującym groovem "Fill This Up" może stać się dla niektórych bardziej wyluzowaną wersją The Rapture, jednak przesiąknięty wrażliwością Friendly Fires i Panda People refren to dla mnie coś więcej niż krótkotrwałe zabicie wczesnojesiennego dołu. Póki co to pudło moich ulubionych tracków FWF, ale hola, hola, kolego! Przecież nie sprawdziłeś jeszcze ich debiutu. -J.Marczuk 

Nie od dziś wiadomo, że australijski duet jak mało który potrafi kleić nowe disco, zarówno te do tańca jak i te serwowane 'na smutno'. "Two Bodies" zdecydowanie wpisuje się w poczet drugiej grupy, udanie nawiązując swoim nastrojem do "Clair De Lune". Pomimo, że całość jakoś zdecydowanie nie kopie, to te nieco ponad 7 minut zamulania popartego całkiem przyzwoitymi motywami stanowi dla mnie wystarczający argument za tym, aby już teraz zacząć odliczać dni do premiery debiutanckiego longplaya. -M.Lewandowski

"Stay With Me"? Łzawa balladka, nie czaję takiej emocjonalności. Esencjonalne, beztreściowe zło, którego nie chcę w radiu i liść na odmułkę dla tego wyjca. Nie ma tego w moim świecie. O, czekajcie, FKA twigs zagrała wersję dla BBC... Wysublimowane piękno. -K. Michalak

K. Dot zwinął wszystkie bity na Captaina Murphy’ego wykorzystując je, mając w pamięci ”Cosplay” na składankę Adult Swim, prawdopodobnie o niebo lepiej niż prawowity właściciel. Vibe na podśpiewywanym hooku rodem z intra ”The Art of Peer Pressure”, pianino przywołuje na myśl ”Keisha's Song”, a i Kendrick jakiś taki bardziej ”sectionowy” w tej nawijce. Dodatkowo cieszy fakt, że instrumentalna końcówka oddaje klimat bliższy cosmogrammowym odlotom, niż harmonijnej następczyni. Ode mnie plus na zachętę, bo ponoć to tylko preludium. -W.Tyczka

W Lublinie obok Krabów i Plugów pojawiły się ostatnio Flemingi. Zamiast gitar wolą 80sowe syntezatory, ale zamiłowanie do fajnych zmian akordów i trafnych refrenów pozostało. Skojarzenia z Kampem! nieuniknione, ale dajmy chłopakom czas na rozłożenie skrzydeł. Powinno się opłacić, bo "Words" słucha się z niekłamaną przyjemnością, a całkiem możliwe, że dalsze ruchy pozwolą im odlecieć jeszcze dalej. Także pióra w górę. Uff, dość tych ptasich metafor. -T.Skowyra