Nie dajcie się zwieść tytułowi: nowa twarz Media Expert może wygryźć Dodę z posady, ale żadnych nowych horyzontów wciąż nie odkrywa. Jej najnowszy singiel jest tak samo upośledzony jak większość poprzednich dokonań. Mógłbym się rozwodzić nad czerstwotą tego szlagwortu, ale mam lepsze rzeczy do roboty niż pastwienie się nad siódmą wodą po kisielu z Paramore. Ubogi pop dla ubogich emocjonalnie odbiorców, zdecydowanie nie polecam. –K.Bartosiak

Upośledzona piosenka promująca filmową chujozę to pakiecik, któremu nie zawsze potrafię odmówić. Obrazu wprawdzie JESZCZE (hehe, taki chuj, wcale się do kina nie wybieram) nie widziałem, ale teledysk nie pozostawia złudzeń, a ja w sumie mam lepsze rzeczy do roboty niż wkurwianie się na to, co tam robi Marian Dziędziel. Olać, wróćmy do meritum, które rządzi na swoich prawach. Oto do pierwszej ligi powraca dawno niewidziany Liber, który tworzył sobie gdzieś tam tę swoją chujnię, ale nikt tego nie grał i nikt się tym za bardzo nie zajmował. Skąd pomysł, żeby go odkurzać? Zabijcie mnie, ale nie wiem. Czyżby zbliżało się jakieś post-hiphopolo? Nie wydaje mi się, ale umówmy się: w majorsach lepiej wiedzą SKĄD WIEJE WIATR. Tym razem w pakiecie z Liberem przywiana została irytująca w reklamach Playa typiarka, która gra w tej wybitnej filmowej produkcji główną rolę. Z "Dzień Dobry, Kocham Cię" wszystkim zainteresowanym udała się rzadka sztuka: wynieśli gówno do tego pułapu, że przez moment zatęskniłem za oryginałem. Ale wtedy włączyłem oryginał i... No właśnie. Polecam zatem uniwersalne rozwiązanie: nie słuchać i nie oglądać niczego związanego z tym tytułem. -K.Bartosiak

Ktoś tu chyba postanowił zafundować Lorde przyśpieszony kurs dorastania i warto byłoby znaleźć na to odpowiedni paragraf. Z pomocą (taa) Paula Epwortha rzeczywiście zaczyna brzmieć jak imitacja Lany czy Adele, więc warto zdać sobie pytanie o sens całego przedsięwzięcia. Dziewczyno, masz 17 lat, już pal licho, że próbujesz wyglądać na 30, ale jak jeszcze zaczynasz tak śpiewać, to nóż się w kieszeni otwiera. Niestety Nowozelandka zaczyna wpadać w kategorię tak zgrabnie zdefiniowaną przez Lenę Dunham na starcie Girls: "I think that I may be the voice of my generation - or at least a voice of a generation". Zdecydowanie bardziej wolałem, gdy kreowała się na rzeczniczkę kolejnego pokolenia gimbazy. Tam wciąż jest jeszcze wiele do opowiedzenia! -K.Bartosiak