E - Lista Carpigiani

Latynoska Kate Bush naszych czasów zapowiada swój nowy album szerokim, klawiszowym gestem. Nadpobudliwy, delikatnie soulowy indie-pop szukający miłości w objęciach lśniących, ciętych synthów. I Wy zakochajcie się bez pamięci.

Jedna z moich ulubionych latynoskich songwriterek bardzo ładnie zapowiada swoje nowe wydawnictwo. Ejtisowy, ciekawie poprowadzony (tutaj highlightem jest funkująca gitarka w tle) synth-pop Lorely Rodriguez zawsze skutecznie wydostaje się z ruchomych piasków popowej generyczności. Blood Orange nie może wyjść z zachwytu, Grimes niestety milczy, bo akurat przeprowadza inspekcje w zakładach produkcyjnych Elona Muska.

Popkulturowo to już trochę przeterminowana, pcmusicowa kompozycja, mówiąc szczerze, to chciałbym, żeby było to dla mnie odpychające, ale nic z tych rzeczy, bo utwór Easyfuna jest niesamowicie chwytliwy, to ironiczna piosenka z chorusem, który będziesz nucił wszędzie, pod prysznicem, w metrze, podczas lunchu. Nic nie szkodzi, że ten refren do najmądrzejszych nie należy, bo na Carpigiani liczą się głównie proste przyjemności.

Ja podobnie jak Taconafide nie zajmuję stanowiska w sprawie wolnych sądów, ale z chęcią napomknę o nowym kawałku inkarnacji Kurta Heasleya z Kostaryki. Jorge Elbrecht tym razem wyciąga ze swojej legendarnej songwriterskiej sokowirówki miękkiego, psych-popowego letniaczka, który w niczym nie przypomina twórczości Ryszarda Rynkowskiego.

Nie byłam pewna jaki utwór wybrać jako ostatni. Rozważałam kilka opcji ale chciałam by każdy z trzech utworów różnił się od siebie znacząco. Padło na "Livid" do którego możecie się zakochać na jedną noc i zapomnieć na ten moment o reszcie świata. Być może znacie ją jako Elizę Doolittle która kiedyś śpiewała popowe piosenki a nawet zdarzyło jej się raz zagościć na albumie Disclosure śpiewając "You And Me" (prawdopodobnie lepiej znane w remiksie Flume). Teraz (już tylko jako) Eliza przeszła niemałą metamorfozę i wyszło jej to w 100% na dobre.

W tym roku za swingbeat chwytali się Bruno Mars i Cardi B, ale powiedzmy sobie prawdę: nie mają startu do "Lady". EXID jest jak drugie życie TLC – tyle że radośniejsze. Lekko naiwna duchologia, fakt. Kogo to jednak obchodzi, skoro mówimy o kuloodpornym hicie z magicznym refrenem.

Młoda, tajemnicza producentka z Miasta Aniołów wykłada na electro-popowy stół błyszczący, post-edmowy patchwork z efektownym, densflorowym chorusem. Jeśli już kochać, to bez półśrodków, co dotyczy także tego ukazującego interesującą stronę mainstreamu refrenu.

Ostatnie wszędzie słyszę Kate Bush, tym razem również. Lorely Rodriguez śni swój mały sen o byciu słynną songwriterką z Kentu. Efektem czego jest bonusowy utwór z Hounds Of Love. Nie budźcie jej.

Sophisti disco-popowy apel o porozumienie ponad podziałami wystosowany przez wiernych fanów Hall & Oates. Wszystko będzie dobrze, a jeśli macie jakieś wątpliwości, to posłuchajcie tej ejtisowej dobrej nowiny jeszcze raz.

Głosami 34 do 7 uznaliście, że to prawdziwy hicior. No to jedziemy z tym nadwiślańskim eurdance'em.