SPECJALNE - Ranking
Porcys's Guide to Polish YouTube: 150 najśmieszniejszych plików internetowych
1 maja 2023Porcys's Guide to Polish YouTube: 150 najśmieszniejszych plików internetowych
Humor pełnił od samego początku kluczową rolę w działaniach naszego serwisu. Był tutejszym mitem założycielskim, motorem napędowym i integralną częścią specyficznego stylu. Cytując klasyka – wszystko jest kawałem oraz żartem. Jak doskonale wiecie, te filmiki żyły swoim życiem w porcysowych recenzjach i artykułach – cytowane, referowane, hiperlinkowane. Więc to naturalne, że wreszcie oddajemy bezprecedensowy hołd tej nieuchwytnej, nadal nie do końca rozpoznanej i sklasyfikowanej dziedzinie kultury i rozrywki. Istotny jest też kontekst epoki. Lata dwudzieste już zdążyły poczęstować potężną porcją grozy – vide pandemia, wojna i galopująca inflacja. Na te problemy niestety nie ma łatwego remedium. Ale paradoksalnie właśnie dlatego komedię należy teraz traktować bardziej serio niż kiedykolwiek wcześniej za naszej pokoleniowej pamięci.
"Może to głupio zabrzmi i to nie my powinniśmy mówić", ale Porcys's Guide to Polish YouTube to pierwsze tego typu zestawienie w Polsce (nie spotkaliśmy się dotąd z niczym podobnym). Jak również logiczna kontynuacja naszej listy 20 najśmieszniejszych plików internetowych, która powstała jeszcze w czasach raczkującego YouTube'a. Dlatego też zabrakło na niej wtedy wielu klasycznych już dziś pozycji, reprezentantów obecnego kanonu najzabawniejszych filmików sieci. Jeśli chodzi o kryteria, to skupiliśmy się wyłącznie na krajowym poletku, a także nie braliśmy pod uwagę fragmentów filmów, seriali, programów satyrycznych, kabaretów czy oficjalnie wydanych piosenek. Z żalem zrezygnowaliśmy z obrazków i memów, bo to zupełnie osobny świat, nad którym może jeszcze w przyszłości się pochylimy. Zwracamy też uwagę na nazwę YouTube w tytule: nie znaczy to wcale, że rozpatrywaliśmy rzeczy wyłącznie z tej platformy. Traktujemy ją jako miejsce symboliczne, które przyczyniło się do popularyzacji zjawisk, o których piszemy. No i oczywiście zdecydowana większość plików wideo lub plików głosowych znajduje się właśnie tam.
Każdy ranking ma również pewne ograniczenia. My zdecydowaliśmy się na 150 pozycji, które pozwoliły przedstawić naszą kolektywną selekcję w sposób dość miarodajny. Filmiki dotyczące jednej postaci lub operujące w zbliżonej estetyce łączyliśmy ze sobą, aby zwolnić miejsce dla innych. Jednak i tak nie wszystko, co uważaliśmy za godne uwagi zmieściło się wśród 150 slotów. Pękającą w szwach poczekalnię "honorable mention" tym razem zasiliły tak pamiętne tytuły jak choćby Rozmowa IRC ("Stulejka" aka "Ircownik penisista"), Windykator z Łukowa, Trzy słowa do ojca prowadzącego, Grzegorz Piechna "Ligi duma hej", Powalony słup, Ci panie, Otwarcie okrągłej kładki w Rzeszowie, Hardkorowy Koksu opowiada dowcip, Chylińska przeklina Krawczyka, M1 Do Wynajęcia, Telefon do Stefana Łakomego, Co to się stanęło, Małysz po pijaku, Borowski kontra poseł, Morawiecki opowiada fraszkę, Taśmy Obajtka, Jak jeść Sushi, Wkurwiony Kulfon, Paris Platynov "The Champions", Jasny chuj Neymara, cały cykl "Matura to bzdura" i wiele innych, świetnych nagrań. Liczymy jednak na to, że finalna selekcja przypadnie Wam do gustu. Przekazujemy w Wasze ręce publikowane w trzech transzach (z kulminacją w Święto Narodowe 3 maja) podsumowanie które, mamy nadzieję, umili Wasz majówkowy wypoczynek. –Redakcja Porcys
Grafika: J.C.
Podcastowa esencja sprowadzona do efektywnej zwięzłości krótkiego skeczu. Rozmówcy rozmawiają, nie rozmawiając, słuchacze słuchają, nie słuchając, a ostateczna idea internetowej audycji konkretyzuje się jako zastępnik telewizyjnej transmisji niegdyś służącej zagłuszaniu egzystencjalnej pustki codziennych symfonii pralek, zmywarek, odkurzaczy i small-talkowych umeblowań przestrzeni pokojów dziennych. –Łukasz Krajnik
149Hitler dowiaduje się o Jadłodajni
Dzieło życia Taco Hemingwaya? Dla mnie tak. Mistrzostwo w wyłapywaniu indie smaczków circa 2009 i dopasowaniu ich do ekstremalnego kontekstu rodem z filmu Upadek. No bo przecież nawet Hitler musiał się gdzieś wytańczyć, więc żal za Ś.P. Jadło, oj żal… –Jan Maria Kuropatwiński.
Możliwe, że mamy tu do czynienia z najpiękniejszym product placementem w Polsce (a kto ogląda rodzime produkcje ten wie, że konkurencja nie śpi). Dodajmy do tego Andrzeja Piasecznego, który mówi tylko tekstami swoich piosenek i awanturę o BABĘ POLICJANTA. Wychodzi na to, że mamy już naszego faworyta wśród twórczości MAESTRO. Młody jak zwykle potrafi złapać i nazwać to, co w życiu ulotne, a jeden cytat praktycznie potyka się o drugi. Tym razem najmocniej chwyta za serce "od rana jem to śniadanie, a już jest noc". Bo kto z nas nigdy nie przeżył takiego dnia? –Natalia Martuzalska
147Aphex Twin "Alberto Balsalm" (urodziny Mietka version)
Ten sam dział, co Polskie Party, aczkolwiek jest to dzielo awangardowe w nieco inny sposób. Sednem gatunkowej transgresji jest tutaj napięcie między aphexowym soundtrackiem a choreografią jednego z gości Mietka (a może to sam Mietek?). Zgranie muzyki z ruchami łączy ze sobą dialektycznie dwa światy tworząc nową jakość w kategorii sztuki performatywnej. –Jakub Bugdol
Dużo dobrego ze złotej dekady. Show off w stylu Pawła Jumpera ("parkera ćwiczę… trochę ćwiczę parkera… sa-salto wam mogę pokazać") z kuriozalnym finiszem. Tokijska Tibijska opowieść i bardzo popularne niegdyś kronikarstwo, kiedy najmłodsi w społeczeństwie zyskiwali po kablu ogromne audytoria. W swoim genre rzecz warta wspomnienia, która wróciła ostatnio na tapet za sprawą hitowego utworu Gizma WDP, w którym to artysta samplował "Brooklyn". Najlepsze, obok Konwickiego, polskie salto. –Witold Tyczka
• link
Powrót do tego filmiku pozwala dojść do ważnych wniosków: minęły lata, a technologia wciąż frustruje, dalej się rozwala wideło, plejstejszyn, komórka, kseorokopiarka – LUDZIE, śmiejecie się z horoskopów, a wierzycie w "POSTĘP" technologiczny… To nie sztuczna inteligencja nas dojedzie, tylko właśnie ta cyber-głupota – bugi, zwiechy, crashe na zoomie; wysoki ping = wysokie ciśnienie, może nie?? Drący mordę stary, tłuczenie plastikowym pudłem o biurko, nerwowy śmiech, ujadający pies – ta migrenogenna audiosfera jest kolektywnym wspomnieniem wielu z nas, to po prostu eskalujący wkurw przy schylaniu się do peceta, jak masz podłączyć głośniki. –Natalia Jałmużna
Dramaturgia Mikrofonu ze statywem przedstawiona w mikro skali jest jak oglądanie skoków narciarskich do momentu wyjścia z progu. Na krawędzi epickiego wkurwu przygotowuje się reprezentant Mazowii, a my, przed odbiornikami, na krawędzi krzesła trzymamy kciuki za mikrofon, za straż pożarną, za całą Mazowię. Bielawski rozpędza się w trzech aktach, jest skoncentrowany, czuć krople potu na skroni! Zawody dziewiąta trzydzieści! Telefon wyłączony! Wstyd!!! –Jakub Czubak
• link
Mam nadzieję, że nie zapomnieliście o Wiesławie DRYNIE, bo ja trochę nie wyobrażam sobie rankingu bez niego. Robił z alkoholem to, co Godard z kinem (serie Kopsnij Drina i Apropo Defacto to jego Histoire(s) De L'alcool), a przy okazji rzucał klasykami jak z rękawa i był po prostu wyluzowanym gościem, który totalnie zmienił postrzeganie internetowego żula. Bo u Wszywki nigdy nie chodziło o humor w rodzaju najebanego menela z YouTube'a. Miliony wyświetleń zdobywał nie dzięki żenującym akcjom, a dzięki temu, że był sobą. A był postacią wyjątkową. Już w szkole, gdy nauczycielka wchodziła do klasy, to trzęsły się jej ręce i mówiła do Wieśka: "bierz tą torbę, idź het, idź het, bo ty... ty mnie zamęczysz, bo ty za zdolny jesteś do mnie". W wieku 19 lat budował mosty, wodospady (!).
Jednak w przypadku Wieśka chodzi zwłaszcza o humor. Wszystko, co najzabawniejsze na nagranych filmikach (a jest tego cała kopalnia) rozgrywało się w sferze języka i gestu. Jak sam mówił: "Lubię żartować. Lepiej żartować, niż chorować, psia kość. Chodziłem na truskawki. Lubiałem rozbawić towarzystwo, no. Nawet koło mnie chcieli zbierać, bo lubiałem jakieś dowcipy, kawały iiiiiii żeby... W razie bym umarł, to żeby mnie dobrze wspominali". Ciężko objąć wszystkie dokonania Wszywki w krótkim materiale wideo, dlatego ta pękająca w szwach od cytatów ("polecam dzieciom", "no to siema", "po łiski nie ma kaca", "głowa się cieszy", "niby francuskie, niby cośtam", "cinciuniu", "na kaca nawet jest względne", "szkoda na to pieniędzy i darmowego czasu", "często stosowałem", "niebo w ziemi", "za słabe okulary albo za krótkie ręce", "aż mi w żołądku zaczęło tańcować", "co by nie?", etc) kompilacja best of (jego ABBA Gold?) pełni rolę symboliczną. R.I.P. Wiesław. –Tomasz Skowyra
Hajtusie (op. 55) – balet-pantomima napisany przez Karola Szymanowskiego w latach 1923–1931.
Top 5 tego WIEKOPOMNEGO filmiku:
5. Oprawa dźwiękowa czołówki – że jakaś generyczna gitarka i "pozytywny" vibe dla dzieci (LOL)
4. Niepozornie wybrzmiewające w tle "ijo ijo, ijo ijo, ijo ijo, ijooo..." (strong Małe Wu Wu vibes) i niewinne zagajenie na tym: "co tam oglądasz Lulo?"
3. "A to są tacy recenzenciiiiii internetowi" – jednym zdaniem streszczenie Porcys i okolic (and that's sayin' a lot)
2. Mariusz Czajka osiągający absolut w legendarnym "COOO TO ZAAA KUUUURRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRWWWWWWAAAAAAAAAAAAAA!" (na pogrzebie bym się zaśmiał)
1. Nieśmiertelna finałowa puenta Krzysztofa Janczaka – głębsza niż by się wydawało, bo rezonuje po latach (im będziecie starsi, tym bardziej docenicie 🙂) –Borys Dejnarowicz
141Borixon nie spał z dziewczyną Tede (sprostowanie)
Tu należałoby uwypuklić dwa aspekty. Po pierwsze: gdy popularny REKIN mówi "niejaki mój przyjaciel DJ Bart" – to motyw do kilkunastokrotnego przewijania. Podskórny wkurw i gorycz rapera w tym momencie, wielkie rozczarowanie niegdysiejszym kolegą, najbardziej bolesny zarzut od czasu "i Ty Brutusie", ociekający jadem bardziej niż teksty środkowego Rogera Watersa. I po drugie: co tu się odjebało na koniec w pracy kamery... Ręce opadają, do jakiej kinematografii to w ogóle porównać? NOWE MEDIA rzadko bywały tak nośne. –Roker Borubar
#150-141 #140-131 #130-121 #120-111 #110-101 #100-091 #090-081 #080-071 #070-061 #060-051 #050-041 #040-031 #030-021 #020-011 #010-001
