Baltra Ted

(26 sierpnia 2019)

Album został zadedykowany zmarłemu ojcu, a ja nie będę bawiła się w interpretowanie emocji Baltry, których, jak sam przyznał w jednym z wywiadów, nie potrafił nazwać. Nie chcę wyskoczyć z banalnymi hasłami jak zaduma, melancholia i nostalgia, bo to coś pomiędzy nimi, nieokreślone czwarte pojęcie, które tym razem nie zaprasza na imprezę, a jest osobistym zapiskiem uczuć twórcy, przekodowanym na doskonale znaną mu elektroniczną stylistykę. Tu zespoił powidoki deep house'u, outsidera i d&b. Udało mu się skomponować niepokój ujęty w spokój, a peak "tego czegoś" możemy usłyszeć w numerach "How Does It Work?" oraz "Ted's Interlude". To ten moment, gdy zabłądziło się wzrokiem, gdy strzępki zdań mącą w naocznej rzeczywistości, jesteśmy gdzie indziej w znajomym miejscu. Ted udowadnia, że taneczny bit może położyć na wznak na łóżku, grubą kreską oddziela relaks od odpoczynku od samego siebie, wyznacza inny rodzaj ulgi. To nie jest pozycja do kąpieli z bąbelkami i lampki szampana, a muzyka muskająca wypalone nerwy. –N.Jałmużna