F - Lista Carpigiani

Matthew Barnes na potrzeby dj-kicksowego miksu projektuje typowy dla siebie szamański house ukryty w leśnej gęstwinie na skraju opuszczonej metropolii. Hipnotyzujący seans spirytystyczny wywołujący trójoką wronę.

Sypialniane r'n'b po linii intymnego wcielenia Tinashe. Dziś zostawiam auto z kluczykiem w stacyjce.

Michael Greene zaprasza na hipnotyzującą, powoli wskazującą swój azymut wędrówkę w stronę tech-house'owego raju. Jak już dotrzecie na miejsce, to za żadne skarby nie będziecie chcieli stamtąd wracać. Życie Pablo w kleszczach brytolskiego, geometrycznego basu.

Taki właśnie jest ten niesamowicie nośny, synth-r'n'b-popowy refren, jeden z moich ulubionych w tym roku.

Kieran to jest król tanecznego idmu, jak lew jest król dżungli. Jego nowy numer ma w sobie coś z Boards Of Canada (pasaż środkowy), ale także co nieco z Aphexa. Z kolei znakomity, naturalistyczny klip odsyła do obrazków z "We Found Love". Warto sprawdzić!

Kruci, jaki to jest świetny zespół. Tym razem dumni reprezentanci zaawansowanego produkcyjnie poptymizmu wzięli sobie do pomocy braci Lawrence z Disclosure i stworzyli tropikalny micro-housik ze słonecznymi, połyskliwymi disco ingredientami. Wczesny George Michael byłby dumny.

Friendly Fires vs. Twój ulubiony zespół popowy

Nie mam słów na tych gości. Jak można tak wymiatać, nawet w przypadku, gdy robi się tylko cover? W wielosegmentowym, syntezatorowym "Lack Of Love" roztańczeni Brytyjczycy fundują nam acid-house'owy, mdmowski trip do świata niekończącej się imprezy. Jestem w stanie wyobrazić sobie życie bez miłości, ale bez muzyki Friendly Fires to już jakoś średnio.

Żarty się skończyły, numery pisane i nagrywane w jeden dzień w ramach projektu Polonia Disco przestały być zabawnymi szkicami (przynajmniej niektóre). "Nie Ma Żartów” to szczytowe osiągnięcie PD, dopieszczony w szczegółach popowy numer ze ślicznym refrenem. Do tego tekst jest jednym z najprawdziwiej opisujących relacje damsko-męskie, z jakim się w ostatnim czasie spotkałem. Kolega mi niedawno powiedział, że jego kumpel powiedział, że "dziewczyny tak naprawdę interesuje przede wszystkim ogar”. Czyli, jak śpiewa Małgorzata Penkalla: "Nie wystarczy się tylko śmiać, kochany / podrywałeś to teraz płacz u mamy”.

Najbardziej przygnębiony mc w grze zapodaje dojmująco osobisty tekst na reprezentatywnym dla flute-rapu bicie. Hendrix naszej ery zdejmuje maskę i wkłada kolejny przebój do gabloty.