PLAYLIST
Małe Miasta
"Nienawidzę Niezalu"
Zastanawialiście się, o co chodzi z zespołem Małe Miasta? Ja też i dopiero, gdy dowiedziałem się, że połowa tego składu to wokalista i gitarzysta zespołu Kumka Olik, wszystko stało się jasne. Niestety, ale bardzo trudno jest jednego dnia robić złą muzykę, a drugiego dobrą. Bardzo trudno jest momentalnie odzyskać słuch i poczucie smaku. Bardzo trudno jest stać jednocześnie tam, gdzie stało ZOMO i tu, gdzie stoimy my. Przykro mi, że ten być może całkiem sympatyczny słodziak, który w "Nienawidzę Niezalu" wciela się w nieumiejącego śpiewać Artura Rojka, musi być naszym chłopcem do bicia, ale tak już jest ten świat ułożony, że my tu lubimy trochę inną muzykę. I nic nie pomogą jakieś stylistyczne przemiany, jeśli estetycznie wciąż będziemy tutaj albo, co gorsza, tutaj.
Mam nadzieję, że się rozumiemy: tu nie chodzi o jakieś prywatne zatargi, o to, że nie lubię typa facjaty. Chodzi o to, że w tym kawałku wszystko jest irytujące: "mocne bębny", które okazują się płaskie jak brzuch Ewy Chodakowskiej, "agresywne cykacze", faktycznie powodujące ból głowy swą repetycją, "jasne, nadrwrażliwe wokale Mateusza 1", o których już napisałem, co myślę oraz "rapsy Mateusza drugiego", bardzo chcącego być mieszanką Tedego i Małolata, a będącego... no cóż, Mateuszem drugim, bardzo chcącym być mieszanką Tedego i Małolata. Irytuje też przetworzony sampel, gdy imitując modne style hejtuje Bogu ducha winnego Warnę (pozdro Łukasz!), irytuje na czasie dotykający jakże ważkich problemów społecznych tekst, irytuje Abel hasztagujacy z dupy "#Leo Celig", irytuje w końcu, że całość jest legitymowana udziałem dwóch kotów i ekipy żbików.
Chłopaki, dajcie sobie spokój na chwilę, przemyślcie to wszystko raz jeszcze, nie spinajcie się tak bardzo na bycie fajnymi, z fajną nazwą, fajnym logo i fajną fajnością, a może za jakiś czas wyjdzie Wam coś fajnego. Bo jak na razie, to ja nie mam na Was nerwów. I czasu.
