INNE - PORCAST

Entuzjazm wśród redaktorów Porcys rozkłada się zazwyczaj na prawosławną modłę: środek – prawa szpalta – lewa szpalta. Nie mam pojęcia jakie teksty pojawią się obok, ale ciężko będzie się im wpisać w powyższy schemat.

Dowcipną nazwę poznańskiego zespołu poznałem jakieś dwa lata temu, podczas jednej z nieocenionych rozmów prowadzonych z kolegą związanym z CRK i radiem Sitka. Czasami skupiały się one wokół tematów tak ciekawych, jak kapryśny system emisyjny, ale zazwyczaj jednak dotyczyły muzyki. Jako, że nasze gusta pokrywały się tylko do pewnego stopnia, nie czułem potrzeby sprawdzania wszystkiego, co Hubert polecał, tylko wychodziłem z założenia, że kiedyś samo wpadnie w ręce. W przypadku Woody Alien miałem rację, ale trochę szkoda tych dwóch lat.

Poznański duet jest jedną z tych felernych kapel: "tak, tak jutro posłucham", "zaraz sprawdzę", "już zamawiam, ale najpierw…". Nawet, kiedy impuls wynikający z umiejscowienia koncertu Sharków sprawił, że przesłuchałem Pee And Poo In My Favorite Loo!, to zrobiłem to w najgorszy możliwy sposób – zapamiętując niewiele i właściwie dalej nie mając zdania. Sprawy zmienił wreszcie koncert podczas drugiego dnia Rafinerii. Zadziwiająco chwytliwe melodie zestawione z perkusją godną math-rockowych tuzów wprawiły mnie w lekkie osłupienie. A już w ogóle zgłupiałem, słuchając "Bubble", kiedy to przez dłuższy czas, z racji wokalu, byłem przekonany, że grają cover, jakiegoś, nieznanego mi, numeru Shudder To Think. Po występie od razu poleciałem kupić płytę i okazało się, że to autorska kompozycja znajdująca się pod indeksem drugim. Zadziwiające. Coż więc rzec, jeśli już się Wam nudzi katowanie ulubionego Shellaca czy Jesus Lizard, to chyba jest na co wydać parę złotych.

W tym roku Woody Alien ma wypuścić kolejny krążek i jeśli nie zaśpimy, fajnie gdyby jego recenzja mogła się wpisać w schemat z pierwszego akapitu, choć przyznaję – łatwo nie będzie.

• posłuchaj »