PLAYLIST

Seungri
"Magic"

6.5

Obejrzałem ostatnio świetny dokument o szkole aktorskiej w Korei Północnej. Niby wszystko jest tam jak u nas – studenci mają zajęcia z gimnastyki, śpiewają, chodzą na wykłady teoretyczne i oglądają filmy. Niektórzy rodzice woleliby widzieć swoje pociechy na uczelniach inżynierskich, ale ostatecznie godzą się z wyborami młodych, mając nadzieję na rozwój ich kariery. No, wypisz, wymaluj: łódzka filmówka. Różnicę robi jedynie osoba Wodza – Kim Jong Ila. Przyszli aktorzy nie tylko podporządkowują wszystkie swoje wysiłki jego oczekiwaniom i wprost nakierowują się na sprawienie mu radości, ale także uważają go za największy autorytet w swojej dziedzinie. Jako taki jest przywoływany zresztą nie tylko przez samych adeptów sztuki, ale również ich pedagogów, nawet panią wuefistkę. Wszyscy teoretycy i wybitni aktorzy zachodni są oczywiście zupełnie ignorowani.

Seungri jest na szczęście z Korei Południowej, w której wzorce i wartościowania wydają się być dosyć zbliżone do naszych i jeśli są przesiąknięte totalitaryzmem, to tylko tym rodem z MTV. Ta gwiazda k-popu nie przejmuje się żadnym satrapą, za to bardzo chciałaby być Justinem Timberlake'iem – i trzeba przyznać, że idzie mu to całkiem nieźle. "Magic" sprawia wrażenie oczyszczonego i uproszczonego "My Love", w którym timbalandowy gąszcz synthów zastąpiły niewyraźne pianinko i słodkie dzwoneczki. Sprokurowano w ten sposób tło do piosenki żwawej i radiowo zalotnej niemal jak jej prekursorski odpowiednik, chociaż pozbawionej podskórnej głębi emocjonalnej oryginału.

Sam wokalista też nie dysponuje siłą wyrazu Justina, ale bez krępacji sięga do całego zasobu jego chwytów – westchnienia, mówione wstawki, frazy kontrowane zalotnymi pomrukami czy okrzykami, wielopoziomowość narracji – znamy to bardzo dobrze. Abyśmy przypadkiem nie poczuli się nieswojo, spore partie tekstu są w języku angielskim, który w ustach Koreańczyka brzmi rzekomo całkiem pociągająco (co wiem z komentarzy na yt, bo mnie nie zdołał tym uwieść). Taka nachalna mimikra może nieco śmieszyć, no ale proszę, przejdźcie obojętnie wobec drugiego chorusa z afektowanym podwojeniem wokalu. Ładne, nawet jeśli nie autorskie.

Właściwie można by zupełnie zadowolić się tym singlem jako substytutem milczącego ostatnio Timberlake'a. Przecież bardzo go tutaj lubimy i łatwo powinniśmy dać się porwać. Nie sposób jednak zapomnieć, że Seungri to tylko naśladowca, a te wszystkie patenty znamy na pamięć – w dużo lepszym wykonaniu. Może dlatego reportaż o Koreańczykach z Północy zapatrzonych w Kim Jong Ila obejrzałem z zapartym tchem, a Koreańczyk z Południa zapatrzony w mojego faworyta znudził mnie przy trzecim odsłuchu? Ot, poznawczy egoizm zblazowanego Europejczyka. Tym niemniej, nie docenić byłoby grzechem.

posłuchaj »

Krzysztof Michalak    
24 lutego 2011
BIEŻĄCE
Porcys's Guide to Polish YouTube: 150 najśmieszniejszych plików internetowych
Ekstrakt #2 (kwiecień-grudzień 2022)