PLAYLIST

MJ: O, a co to takie...? Nowa płyta? Nic bardziej trafnego! Norweskie opoki chujgaze'owego revivalu, tego bardziej radykalnego, jakby mniej rozlazłego skrzydła nurtu, powracają jeszcze w marcu. Tym razem "Un-Deux" nowych czasów stanowi obiekt dzisiejszego wydania środkowej szpalty, o blisko połowę słabszy "I Just Want...". Zaczyna się niespodziewanymi czterdziestoma sekundami post-rave'owej łupanki jakiej można byłoby się spodziewać po Klaxons (widzicie co tu zrobiłem?), gdyby pracowali w kopalni "Wieczorek". Ale to intro. Dalej zagęszczone ó cíosóigowskie stuki, śliczne melodie, piosenki, buzie, uczucia, lasy, kawiarenki. Żadnych dogrywek, idziemy na lody.

MHJ: Posklejane z tego, co dobre. Jest dziki zew wczesnych inkarnacji undergroundu lat 70 tych, takich jak The Stooges, przebijany, jakby nie było, shoegazem, bardzo The Jesus & bardzo Mary Chain. Na to kładę nienachalny, syrenkowy wokal, lewitujący nad żelbetowymi, przynojzowanymi masywami dźwięków. Defibrylacja socznym gruchnięciem w tył głowy!

JB: By oddać skalę zajawki, muszę stwierdzić, że shoegaze jest bliższy memu sercu niż moje lewe płuco. Hałaśliwy riff też zagadnę na ulicy, zamienię kilka zdań, pożyczę wszystkiego dobrego. A mimo wszystko nowy track Sereny jakoś nie ekscytuje (choć względnie cieszy). Wchodzą niby "na pełnej kurwie", ale jeśli wy tę Curvę już znacie od paru lat, to wrażenie niewielkie. Sporo w tym jeszcze A Place To Bury Strangers (elektronika, wyraźna, post-punkowa prawie, sekcja) i to też fajnie, ale mówię wam, posłuchajcie sobie raczej Come Clean czy Doppelgangera.

KFB: Faktycznie, intro wprowadza lekkie zamieszanie, ale potem wchodzi "stary dobry szugejz", chociaż trochę w wygładzonej wersji radio-friendly. Mam tylko nadzieję, że to nie jest najmocniejszy punkt długo wyczekiwanego sofomora, bo jeśli tak, to chyba jednak będzie zawód. Chociaż jako przypominacz o S-M sprawdza się ten utwór znakomicie, bo w sumie to już trochę zdążyłem o nich zapomnieć. Także tego, widzimy się w prawej szpalcie niedługo.

• posłuchaj »