PLAYLIST

Moi ulubieni zboczeńcy z NYC dali głos po dwóch latach, a koncert na Openerze, choć poświęciłem większą jego część dla dziewczyn z Ladytron, również bardzo mógł się podobać. Ale niestety do nowego singla nie chce mi się wracać (cały nowy materiał koncertowo też zresztą był wyraźnie słabszy). Być może rzecz ma się podobnie jak z s/t, na którym single lepiej wchodziły na raz, w czasie czynności słuchania albumu, niż w mdłym radiowym kontekście. Nowy kawałek jest zdecydowanie radiowo-Zetkowy, ale pioseneczka kompletnie pozbawiona jest atutu imprezowego (nie dalej jak w sobotę, znalazłszy się przypadkowo na imprezie na Grochowie, gdzie leciały obszerne fragmenty s/t, widziałem reakcję zgromadzonych jak zwykle w pełni pozytywną – więc mam porównanie).

Tyle o sposobach słuchania Scissor Sisters. A coś konkretniej o kawałku? Wyraźniejszy w porównaniu z jedynką jest dyskotekowo-pedalski sznyt, tyle że teraz zamiast hardkorowo-obślizgłej odmiany ("oh, you're so filthyyyy"), jest totalnie zniewieściała – i to za fajne nie jest. (Nie rozumiem tylko tych uwag o pastiszowości, które się z zewsząd pojawiają – przecież Scissor są w 200% oddani temu, co robią. Pastisz zakłada dystans, naśladownicze niechlujstwo w odniesieniu do przerabianego stylu, nawet chęć wyśmiania. A twórczość SS jest naiwnym hołdem epoce 70s. Albo może ja czegoś nie łapię.) Co dalej? Syntetyczne breaki na perkusji całkiem miłe. Ale końcowy efekt przeciętny. Na s/t "...Dancin'" byłoby najsłabszym numerem. W dodatku idea meta-, śpiewania "don't feel like dancin'” w tak oczywiście tanecznym numerze, na dzień dzisiejszy wydaje mi się szczególnie lame – "jeśli już twój kawałek musi mieć w tytule 'rock', to postaraj się, żeby naprawdę wymiatał". Udział Eltona Johna na pianinie jest zerowy i przybiera charakter benefisu w rodzaju "Muzyka Łączy Pokolenia". Wiedziałem...