PLAYLIST

W zeszłym roku FF urzekli jednym celnym "Crave You", które od pierwszych sekund przenika drogą nieinwazyjnej osmozy. Giselle nie przekracza newralgicznej granicy słodkiego wokalu w duchu nieznośności Lykke Li, przy czym podkład mija leniwie, kiedy trzeba orzeźwiając musującymi momentami. I teraz, po miesiącach posuchy, trzeba przyznać, że duet ponownie bardzo stawia czoła. Australijczycy prezentują swoją mniej pieleszową odsłonę. Jess Higgs, która zmienia Giselle na mikrofonie idzie w telegraficzność przekazu, a muzyczne tło jest jak mocny doping w obliczu jej rozterek. Pikujące u-u-u i funkowe gitary z początku nakręcają kolejne popisy, szybko osiągąjące pierwsze apogeum, powtarzane konsekwentnie na odcinkach: rozrywające "so I can't let you go and you won't let me know". Co odbywa się przy wtórze efektownych smyków i na sensacyjnie podkręconej bieżni. Na całej rozciągłości pełno migotliwości, handclapów, lowelasowości i rozmachu, jak u Shalamar! Luksusowa i bezapelacyjnie singlowa determinacja ku pokrzepieniu struchlałych serc.