PLAYLIST

Mieszanie się kultur Zachodu i Wschodu w azjatyckim popie to temat, nad którym powinni łamać pióra antropolodzy i kulturoznawcy. Hongkong to przecież pod tym względem być może najbardziej wyjątkowe miejsce na świecie, jeśli nie centrum globalnej multikultury, ale przede wszystkim w każdym aspekcie skolonizowane przez Wielką Brytanię. Wydaje się w sumie oczywiste, że tamtejsza muzyka będzie się różnić od chińskiej, japońskiej i koreańskiej. Cantopop to podobno najczęściej ckliwe ballady o miłości, dalekie od znanej nam już k- i j-popowej napieprzanki, jednak Fiona Sit trzyma w dłoniach zupełnie inną, nieznaną nam dotąd kartę.

"9:55 pm" to dobra propozycja dla wszystkich, którzy nie potrafili przekonać się do cyborgów pod opieką Nakaty. Fiona Sit niewątpliwie jest uroczą dziewczyną z krwi i kości, o której człowieczeństwo w ogóle się nie martwię. Na dodatek, utwór najlepiej charakteryzuje łatka "zwiewności", której nigdy bym do tej pory nie użył dla popu z Dalekiego Wschodu. Mimo to, ciężko mi wskazać cokolwiek podobnego do tego utworu. Prince'owy synthfunk przywołuje na myśl rzeczy typu "The Rain" Reel People albo refren "Promiscuous" Furtado, tylko że tam owe pociągnięcia syntezatora były szczytem dramaturgii, a tu są zwykłym elementem składowym. Nie tak daleko też tej piosence do micro-popu w stylu Body Language. "9:55 pm" rozwala mnie jednak przede wszystkim jednym prostym zabiegiem – "błędnym" akordem po refrenie, przez który chwieje się jak domek z kart, gotowy rozpaść się z najmniejszym podmuchem wiatru. Uroczy teledysk tylko potęguje to wrażenie – dziewczyna tańczy w swoim mieszkaniu i wskakuje w różne ciuszki, a śpiewa sobie przy okazji, dla siebie, bez najmniejszego wysiłku.

Co więcej, wygląda na to, że "9:55 pm" nie jest przypadkowym wybrykiem Fiony, a jej dyskografia może być pełna świetnych numerów. Na pierwszy ogień rzucam wam epickim "All You Need Is Me", moim zdaniem jej "Vogue" z fantastycznym wejściem basu w 2:02. Sprawdźcie też jeden z jej pierwszych utworów, "886" z mocno popieprzonym beatem, przypominające trochę minogue'owskie "Secret (Take You Home)".