RECENZJE
Badly Drawn Boy
One Plus One Is One
2004, Astralwerks
Na wstępie trzeba sobie jasno powiedzieć, że gdyby nie pełen ciepła, nadwrażliwy i unikatowy (tak!) album The Hour Of Bewilderbeast, nikt z nas (może poza Grekiem) nie przejmowałby się dziś specjalnie losami Damona Gougha i tego cóz on tam sobie modzi na tych swoich płytkach. Jednakowoż, THOB powstało, "Once Around The Block" – k u r w a – powstało, przez co One Plus One Is One daje nam kolejny recenzencki dylemat do zgryzienia, kolejny węzeł bez dna z cyklu: Dlaczego nie jest już tak jak kiedyś?
Odpowiedzi mogą być różne. Jedni chcą stukać kasę (Oasis), inni po prostu lubią słabą muzykę (Coldplay). Są jednak smutne przykłady songmenów cierpiących na tak zwany syndrom JUWPNCT, czyli Jednostajna Utrata Weny, Przy Nieustającejej Chęci Tworzenia. Have You Fed The Fish? zwiastowało regres, ale przeciez to była dobra płyta. To znaczy zawierała to coś, co sprawia że jeszcze pare razy sięgnę po nią jak będe szedł na rower czy gdzieśtam. To coś to konkretnie motywy, które chce się jeszcze raz usłyszeć (albo słyszeć w ogóle). (Niezobowiązujące piosenki z dobrymi motywami charakteryzują się tym, że czekamy z wyłączeniem discmana / zmianą płyty do końca utworu, np. takiego jak opener "Coming In To Land" – sympatyczny popik w podziale 3/4, jadący na przesterowanym wiosełku i jamajskich steel-drumach.) Redaktor Zagroba nie wyrzucił kasy w błoto, Damonowi przybyło fanów wśrod pogodnych emowców. No i dobrze.
Ja bardzo lubię tego kolesia. Naprawdę. Nie jest może od razu Bossem, ale na pewno spoko gościem. Lubi swoje piosenki, a one lubią jego. Mogę was zapewnić, że takich słów jak: koniunkturalizm, pozerka czy zrzynka nie ma w jego słowniku. Ale coż, kiedy ryby szyły tylko na niby... Ostatni album Badliego jest fajną płytą, ma jednak tę przypadłość, iż te dwa słowa wyczerpują temat.
PS: Check out lepiej co Damon wymyślił kiedyś na DJ Shadowowej kompilacji kompozytorów – Psyence Fiction. D O B R E.
