IMPREZY

"Nazwa Glorytellers ma pozytywne i negatywne odniesienia. 'Glorytellerem' może być ktoś, kto opowiada olśniewająco i wzniośle, tak jak ktoś kto śpiewa o społeczeństwie bez barier klasowych, lub ktoś kto obwieszcza głęboki szacunek dla minionego władcy, tak samo jak ci którzy wzniecają nacjonalizm i trąbią niejasne wartości. 'Glory' to również czasownik oznaczający 'czerpanie wielkiej dumy lub przejmności', więc 'gloryteller' może oznaczać kogoś kto wprowadza dumę do opowiadania.

Siłą napędową Glorytellers jest gitarzysta/wokalista/kompozytor Geoff Farina, znany przede wszystkim jako lider wymykającego się szufladkom zespołu Karate, a także jako jedna druga duetu lo-fi Secret Stars. OStatnie wysiłki Fariny zaowocowały zestawem delikatnych ballad, które są wypadkową dziwacznych dźwięków spod znaku Raincoats i Spaceman 3, nieokrzesanych narracji a'la The Band czy Mose Allison, a nawet gęstych harmonii pianistów takich jak Jelly Roll Morton, Herbie Nichols i Andrew Hill.

Latem 2005 roku, Farina skompoował wiele piosenek Glorytellers na 'Flamenca Bianca' (tania gitara zrobiona z drzewa cyprysu) w małym pokoju w Chievolis, w małej wiosce (na uboczu) we włoskich Dolomitach. Delikatne akustyczne aranżacje piosenek zachowały iddyliczny czar okoliczności przyrody, w jakich były nagrywane i są tak bezpośrednie, że wręcz umieszczają słuchacza na werandzie, gdzie zdarzało się zespołowi robić próby (metafora?).

Piosenki te zostały nagrane w 2006 z pomocą perkusisty Luthera Graya III (Ida, Joe Morris Trio) i inżyniera/akustyka? Andy Honga, który nagrał większą część dorobku Karate. Farina i Hong spędzili niezliczoną ilość godzin w bostońskim studio Andy'ego eksperymentując, często zmieniając koncepcję, mixując te 10 piosenek aż do momentu, kiedy nierzadko osobliwe aranże okrzepły.

W 2007 Farina zebrał skład koncertowy z gitarzystą Joshem Larue (Mice Parade, HiM) i bębniarzem Gavinem McCarthy (Karate, Cul De Sac). Ty Citerman (Gutbucket) przejął obowiązki gitarzysyty na początku 2008 roku, kiedy Larue zrobił sobie przerwę na ojcostwo. Mimo że zespół brzmi nieco jak Karate, Secret Stars i inne związane z Fariną projekty, Glorytellers są niewątpliwe wynikiem muzycznych fascynacji undegroundem lat 80-tych, czasu ich dojrzewania. Ich pierwszymi muzycznymi miłościami były takie zespoły jak The Minutemen, Gray Matter, Beefeater, Dream Syndicate, Spacemen 3, The Raincoats, The Fall, Wire, The Smiths, The Effigies, Squirrel Bait, Crass, Pere Ubu, The Gun Club, and Killing Joke.

Piosenki Glorytellers wyrażają też miłość Fariny dla wczesnej muzyki amerykańskiej, gęstych ragtime'owych gitar Blind Blake'a i Rev. Gary'ego Davisa, wczesnego bluesa Roberta Pete'a Williamsa, Geeshie Wiley, Willie Johnson, oczyszczającej akustycznej muzyki Roscoe Holcom, Robbie Basho, Skip James, Sonny Terry and Brownie McGee, narracyjnego pieśniarstwa The Band, Leonard Cohen, Mose Allison, Merle Haggard, Gram Parsons i Boba Dylana, impresjonistycznych harmonii pianistów Herbie Nichols, Andrew Hill, Jelly Roll Morton, Bill Evans, and Abdullah Ibrahim i stylu gitarzystów elektrycznych Jim Hall, Lonnie Johnson, Johnny Smith, Otis Rush, Grant Green, Link Wray i Jimmy Bryant."