IMPREZY

Materiały organizatora:

19 listopada 2009 (czwartek), godz. 19.00 Andrew Bird
urodził się w 1973 roku. Jest amerykańskim muzykiem multiinstrumentalistą, gra między innymi na skrzypcach, gitarze i mandolinie. Wszechstronnie wykształcony muzycznie Bird uchodzi za wschodzącą gwiazdę współczesnego songwritingu. Powszechnie zaliczany jest do szybko rozwijającego się nurtu New Weird America, czyli amerykańskiej odmiany psychodelicznego neo-folku (inni przedstawiciele nurtu to m.in. Cocorosie, Antony & The Johnsons, Joanna Newsom, Animal Collective, Devendra Banhart, Iron & Wine, Sufjan Stevens, The Mountain Goats). Jego kolejno ukazujące się znakomite albumy z autorską muzyką łączącą niekonwencjonalną balladę, folk, alternatywę i niekonwencjonalne, połamane linie melodyczne z roku na rok umacniają jego pozycję wielkiej nadziei amerykańskiej muzyki. Artysta, poza grą na wielu instrumentach zasłynął ze znakomitych kompetencji w dziedzinie gwizdania. Andrew gwiżdże bardzo często zarówno na płytach jak i na koncertach, a owym gwizdaniem zaraża publikę.

„Każdy kolejny numer to w sumie klasyczna melodia ozdobiona niekonwencjonalną kompozycją wszelkich możliwych tradycyjnych instrumentów. Każda melodia rozwija się powoli, zapraszając kolejno raz skrzypce, raz wibrafon, obrasta w dźwiękowe warstwy, nabiera tempa, energii i emocji. Snuje się coraz bardziej pokomplikowana, choć w strukturze zawsze na tyle prosta, że spokojnie można by ją nucić przy ognisku, gdy znudzi się już dylanowski repertuar. Każda piosenka to piękne opowiadanie, każdej się słucha jak rozdziału wciągającej powieści i po każdym kolejnym chce się więcej. Słodki, dojrzały męski głos, snuje pełne humoru, inteligencji i zabaw słowem opowieści bardzo mocno stąpającego po ziemi i pozbawionego złudzeń poety” – pisał recenzent The Guardian

Dyskografia:
Music of Hair (1996) / Weather Systems (2003) / The Mysterious Production of Eggs (2005) / Armchair Apocrypha (2007) / Noble Beast (2009)

Josephine Foster
pochodzi z Kolorado. Nie tylko wykonuje, ale także sama tworzy piosenki zaliczane do gatunku folk. W młodości występowała m.in. na weselach. Pragnęła zostać śpiewaczką operową, odkryła jednak korzenie amerykańskiej kultury i rozpoczęła drogę ku alternatywnej muzyce folk. Zainspirowana także bluesem oraz muzyką religijną, stworzyła niezwykłe zjawisko polegające na nieustannym mieszaniu ciszy i dźwięków. Tworzy pieśni niełatwe w odbiorze, konfesyjne i anielsko piękne. Muzyka w jej wykonaniu staje się obłędnym, hipnotyzującym rytuałem. Obrzędem, który otwiera słuchaczowi drzwi percepcji. W jej utworach dosłyszeć można wpływy Joan Baez, Jefferson Airplane czy też Quicksilver Messenger Service. Jej dokonania często porównuje się także z twórczością Joanny Newsom.

„Josephine Foster to kobieta, której głos brzmi jak instrument muzyczny – teremin. Jej najnowszy album, który – po CocoRosie – brzmi jak kolejne doświadczenie muzyki z przeszłości. Jest nawet harfa, choć najczęściej gitara elektryczna, często poprzez bluesowe progresje, tworzy fantastyczne tło dla głosu Josephine Foster. Jedna z lepszych płyt w dorobku tej artystki”.
Bartek Chaciński o płycie This Coming Gladness

W październiku Foster wydaje nowy album – będzie to unikatowa muzyczna edycja poezji Emily Dickinson pod tytułem Graphic As A Star. Josephine układa swoje melodie do wierszy Dickinson i śpiewa je w tak głęboki i emocjonalny sposób, jaki zwykle towarzyszy poetyckim opisom zachodzącego słońca.

Dyskografia:
Graphic as a Star, 2009 / This Coming Gladness (2008) / A Wolf in Sheep’s Clothing (2006) / Hazel Eyes, I will lead you(2005) /All the Leaves are Gone (2004) /Born Heller (2004) / SOS JFK (2003) / Little Life (2001)