Trochę inaczej wyobrażałem sobie artystyczną karierę tej filigranowej gwiazdki pop. Po takiej petardzie jak "I Wish" oczekiwałem kolejnych singlowych strzałów, które rozpaliłyby do czerwoności moją playlistę. Niestety, jak dotąd dziewczynie nie udało zbliżyć się poziomem do rzeczonej piosenki, co potwierdza też "Activated". Dość oszczędny, schematyczny pop-trapowy podkład nie przynosi misternie skonstruowanego szlagieru, a jedynie refren, w którym Cher podśpiewuje melodyjnie, nosi znamiona chwytliwości, choć to również nie jest chorus, o którym będę długa pamiętał. W każdym razie: "Activated" nie zachwyca, ale nie jest też ostatecznym zamknięciem drzwi. Dlatego wciąż nie tracę nadziei, że Cher jeszcze kiedyś wróci z oszałamiającym singlem. Oby jak najszybciej. −T.Skowyra

Jeśli byłbym złośliwy, mógłbym sprowadzić zjawisko Lower Dens do "tych dwóch typów i jednej typiary od "Brians"" i nie popełniłbym w tym momencie aż tak znaczącego faux pas. Jednak nie jestem złośliwcem i szczerze cenię sobie podejmowane przez Janę Hunter próby tworzenia narkotycznej syntezy shoegazu z post-punkiem, które, gdyby nie braki stricte materiałowe, mogłyby być naprawdę intrygujące. Na wysokości "To Die In L.A." Jana odrzuca nadmiar środków odurzających i kieruje się w stronę światła, przywołując nawet skojarzenia z Metronomy (hehe), co mogło by być całkiem fajnym pomysłem, ale znów materiałowo to strzał w środek (lecz nie tarczy, a porcysowej skali). Niby mamy tutaj chwytliwy chorus i fajne sythowe pasaże w końcówce, jednak nie do końca mnie to wszystko przekonuje. Mimo to nie skreślam nadchodzącego lada dzień wydawnictwa, mając nadzieję, że będzie ono czymś więcej niż ten piątkowy singiel. –M.Lewandowski

To trochę niedorzeczne jako punkt odniesienia do każdego nowego nagrania Łony obierać jego debiut z 2001 roku. Koniec Żartów jest jednak dla mnie bardzo ważną płytą i ciężko pozbyć się bagażu wspomnień, do których należy piracka kaseta zgrana od kuzyna czy nawijanie ku uciesze kolegów “Helmuta” i “O Jak Dobrze” na długich przerwach w podstawówce. Bardzo chciałbym, aby Łona i Webber na jednym z tracków na nadchodzącym Nawiasem Mówiąc przypomnieli sobie, że “fruźki wolą optymistów” i zaskoczyli nas luźnym wiosennym sztosem. Ostatnio mi tego u nich brakuje.

“Nie Mam Pojęcia” to numer, gdzie Adam Zieliński stawia przed sobą ziomków, z którymi już nie poimprezuje, bo ci porzucili melanże do rana na rzecz pracy, utrzymania bezpłciowego samochodu z linią nadwozia typu kombi i wychowania dziecka, którego imienia za cholerę nie możemy sobie przypomnieć. Tekstowo jest jak zwykle bardzo dobrze, jestem pod wrażeniem mikrofonowej sprawności Łony, ale chciałbym, żeby na kolejnych utworach zwrócił uwagę na tych ludzi, z którymi wciąż może spędzić piątkowy wieczór. –A.Kasprzycki