Charli to zakochana w 90sowym r&b songwriterka i singerka, która do tej pory była kojarzona z pisaniem numerów dla k-popowych wykonawców (np. Red Velvet czy Girls' Generation, a to duże nazwy w k-popowej grze). Nadszedł jednak czas na stworzenie czegoś własnego i wraz z mocno zaprawionymi w bojach przy pisaniu numerów dla wykonawców z Korei ludzmi: Danielem 'Obi' Kleinem (z duńskiego producenckiego teamu Deekay) oraz Andreasem Öbergiem (szwedzkim gitarzystą jazzowym), Charli wysmażyła swój pierwszy numer. I co tu dużo pisać: o takie r&b walczę – jest tu coś z Aaliayh, jest tu dużo z feelingu Amerie (Rick Harrison to jeden z ulubionych producentów Charli) i chodzi zarówno o pyszny, cudownie rozmiękczający podkład jak i wokalny performance. Już od pierwszego wejścia synthu wiadomo, że refren będzie siedział w głowie, a całość będzie ripitowana bez końca. Poza tym słuchanie "Love Like You" jest jak wehikuł czasu, który pozwala przenieść się do poprzedniej muzycznej dekady i pozwala oddychać całym wspaniałym r&b nagranym w tamtym czasie. Dlatego czekam na więcej, Charli. Dużo, dużo więcej. –T.Skowyra

Coraz bardziej podoba mi się ten duński zespolik. Okazuje się, że "Can't Remember How It Feels" nie był jednorazowym wybrykiem – kolejny singiel to nie tylko kontynuacja okładkowej serii z wodnymi żyjątkami (swoją drogą piękne są te covery), ale również następny synth-popowy song, do którego łatwo przywiązać się na dłużej. "Even Love" imponuje formalną elegancją i lśniącą przejrzystością, ale pod tą wręcz chłodną, "skandynawską", klawiszową nawierzchnią kryje się gorączka, pasja i ból ("Even love can't erase my memory! / Even time can't erase what you see!), a zatem cała garść emocji, które ciężko wyrazić słowem. Ale właśnie dlatego Chinah mają w zespole Fine Glindvad – charyzmatyczną wokalistkę i songwriterkę, której barwa i styl śpiewania przypominają mi nieco bolesne, fleetwoodowe pieśni Stevie Nicks. Więc jestem jak najbardziej na tak i mocno czekam na EP-kę Hints, która powinna ukazać się już niebawem. –T.Skowyra

Co prawda, to jest numer z wydanej przed chwilą kompilacji The Ramen Skate Sessions, ale dla mnie "Hope", to pomost między soulfulowo-melancholijną EP-ką Reborn, a czymś zupełnie nowym w solowym dorobku Chloe. Krystaliczne klawisze, wijące się i szwendające hi-haty, opadające basy, a nawet smyczki na 1:29!, związane charakterystyczną narracją producentki — wszystko to po raz kolejny pokazuje, że Anna Żmijewska już za chwilę powinna zostać pierwszoplanową postacią szeroko pojętego popu w Polsce. Bo jakoś nie chce mi się wierzyć, że mająca ukazać się w Roche Musique, nowa EP-ka Chloe Martini, okaże się klapą. Zwłaszcza nie po takim tracku, który możecie odsłuchać poniżej. -T.Skowyra

Drugi singiel promujący nadchodzącą płytę Dear Tommy to nic innego, jak to samo urokliwie lśniące synthpopowe Chromatics. Kolega Wencel zauważył przy okazji recenzji Kill For Love, że wydawnictwo to było "najbardziej oczywistą stylistycznie kontynuacją muzyczną" względem nocnej jazdy z 2007 roku. Wszystko dookoła, a przynajmniej na pewno ta piosenka, dowodzi, że najprawdopodobniej kilka tygodni po premierze najnowszego krążka formacji z Portland znów będziemy mogli użyć w tekście omawiającym materiał tego samego, jakże trafnego spostrzeżenia, bo raz jeszcze wisi nad nami wczesny, mglisty wiosenny poranek, a Anthony Gonzalez niezmiennie przekonuje, iż soboty to tak naprawdę młodość. –W.Tyczka