Young Thug Barter 6

(18 czerwca 2015)

Podstawowy problem Young Thuga uwydatnia się na obszarze społecznym: ludzie z racji przylgniętej doń łatki ksera Wayne'a i Future'a nie do końca mają cierpliwość i nie potrafią traktować go jak pełnoprawnego rapera z tysiącem pomysłów na flow, ciekawymi ad-libami, uchem do hipnotyzujących podkładów i przede wszystkim bardzo odważnym, często wymykającym się przyjętym standardom zmysłem muzycznym. Stylówka Thuggera na pierwszy rzut oka może oczywiście przytłoczyć. Wydaje się aż nazbyt enigmatyczna, dziwaczna, średnio odnajdująca się całościowo w realiach współczesnego mainstreamowego rapu, ale wbrew pozorom, już po odpowiednim oswojeniu, potrafi uderzyć ze zdwojoną siłą. Gość przy pomocy zestawu autorskich narzędzi stylistycznych, takich jak autotune'owe zaśpiewy, zmasowana neosemantyzacja, skrzeki, krzyki, podbicia czy z drugiej strony umiejętne zarządzanie szeptem, kreuje równoległą, przećpaną rzeczywistość totalnie na swoich warunkach i albo się ją kupuje, albo nie. Mnie się podoba i warto przy tym dodać, że jeżeli już Barter 6 potrafił tak radykalnie podzielić odbiorców na kilka grup, to aż strach pomyśleć, co się w stanie po premierze zapowiedzianego jakiś czas temu Metro Thuggin'. –R.Marek