RECENZJE
Super Furry Animals
Mwng
2000, Flydaddy
Walia – angielskie Wales, walijskie Cymru, część składowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej; zajmuje południowo-zachodnią część wyspy Wielka Brytania wraz z przybrzeżnymi wyspami (największa – Anglesey); powierzchnia 20,8 tysięcy kilometrów kwadratowych, 2749 tysięcy mieszkańców (1973); stolica Cardiff. Powierzchnia wyżynno-górska (Góry Kambryjskie, z najwyższym szczytem Snowdon, 1085 m); główne rzeki: Wye, Usk, Severn. Większa część ludności oraz główne ośrodki przemysłowe Walii skupiają się na południu – nad Kanałem Bristolskim i sąsiednich terenach wyżynnych; na obszarze tym leży konurbacja południowo-walijska (Cardiff, Rhondda, Newport i inne), główny port morski – Swansea, oraz południowo-walijskie Zagłębie Węglowe – w końcu XIX wieku jeden z największych w świecie producentów węgla kamiennego, również obecnie jedno z największych w Wielkiej Brytanii. Główne gałęzie przemysłu przetwórczego: hutnictwo żelaza i metali nieżelaznych (miedzi, cyny, cynku), maszynowy, metalurgiczny, spożywczy. Rolnictwo nie odgrywa poważnej roli w gospodarce Walii (głównie hodowla bydła i owiec).
H i s t o r i a. W starożytności zamieszkała przez Celtów, 74-78 n.e. opanowana przez Rzym; w V w. powstało kilka niezależnych państewek; w XII i XIII w. podboje Normanów z Anglii; w XIII w. w północnej części Walii silne księstwo celtyckie, zachowało niezależność do 1284, w tymże roku Edward I angielski, po dokonanej pacyfikacji, nadał księstwo synowi (stąd tytuł księcia Walii noszony jest przez następców tronu angielskiego). Od 1536, po ostatecznym włączeniu Walii do Anglii przez Henryka VIII, dzieliła dalsze losy Wielkiej Brytanii; w XIX w. szybki rozwój przemysłu (hutnictwo, kopalnictwo węgla), dzięki zasobom mineralnym, wyniósł Walię na czoło najbardziej rozwiniętych gospodarczo regionów Wielkiej Brytanii.
(Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa, 1973.)
