RECENZJE
MillionYoung
Be So True (EP)
2010, Arcade Sound Ltd.
ŁŁ: Panie Boże, chciałbym prosić, aby z dniem premiery Causers ludzie na całym świecie wyrzucili ze słownika pojęcia "chilwave", "glo-fi" oraz "hypnagogic pop". Pamiętasz jak pomogłem bezdomnemu na Marszałkowskiej? Z góry dziękuję. I żeby wszyscy byli zdrowi. Dobranoc, Panie Boże. PS. Polecam EP-kę MillionYoung, myślę że też lubisz dobry electropop. Łukasz.
KFB: Jak fajnie, że od razu po Causers bierzemy na warsztat tę trwającą ledwie ponad kwadrans EP-kę. Traktowałbym ją jako dobrą wróżbę na przyszłość i potwierdzenie potencjału MillionYoung, bo Mike Diaz (typ stojący za tym wszystkim) potrafi robić wzruszające elektroniczne rzeczy – zwłaszcza końcówka "Day We Met" powala, ewokując pewne skojarzenia z "Thanks Vision". Chociaż "Soft Denial" też mnie mocno rusza, więc o przypadku nie może być mowy. Be So True to już drugie krótkie wydawnictwo Diaza i chociaż nie ma tu czegoś tak ewidentnie przebojowego jak "Hammock" z poprzedniej EP-ki, to i tak nie widzę powodów do narzekania. Kupuję wrażliwość Diaza i trzymam kciuki za jeszcze lepsze rzeczy, bo gość "ma papiery" na nagranie czegoś listowego. Czego sobie i Wam życzę, amen.
JM: MillionYoung rzeczywiście rozsiadł się w tym, co pewnie najświeższe obecnie – ale nie czyni go to od razu klasowym skarbnikiem, o przewodniczącym nie wspominając. Poza singlową "Cynthią" koleś raczej jest rzemieślnikiem, którego dokonań nie sposób odróżnić od siebie. A może jestem za stary i potajemnie słucham wciąż nocami Neutral Milk Hotel, nie wiem.
FK: Nad "Cynthię" przedkładam wystające ponad średnią "Mien", ale z całą EP-ką mam ten problem, że nadaje się do niezaangażowanego wypełniania pokoju podczas istotniejszych czynności. Jeśli natomiast skupię się nad nią przez dłuższą chwilę, odczuwam znużenie, otwieram Luisterpaala i daję kolejną szansę Heligoland (które ani razu tej szansy nie wykorzystało, ale to już inna sprawa).
