PLAYLIST

BD: Mogło być złe, ale jest dobre. R.Ę.K.A.W.I.C.Z.K.I. "odjeBAŁ, odpierdolił taki syf, manianę" tutaj, że coraz odważniej puka do Ligi Misiów nowoczesnej produkcji. Bas zuchwale naśladuje Alana Braxe, ale czyni to z powodzeniem. "Gazeta na wokal i repeatować" (sorry czasy podwórka mi się przypomniały).

WS: Jeeny, gdzie Yama Indra spotkał ten przeklęty, głęboki BAS? Może natknął się na niego stojąc w kolejce w mięsnym, może zażywając kąpieli słonecznej, a może na rowerowej przejażdżce? No dobra bądźmy poważni, ja też mam The Upper Cuts na półce. Szkoda tylko, że producent ze mnie żaden.

ŁK: Zastanawiam się kiedy french-touch NIE będzie już brzmiał świeżo. To nie teraz, nie teraz jeszcze. Wooooork it ooooouuuuuuuut.

KB: Jeszcze niecały rok temu marudziłem, że french touch chyba umrze – następcy Braxe'a i Falke'a nie pojawiali się, oni zaczynali się powtarzać, a Braxe nawet lekko syfił, za to nowe kolektywy DJskie w ramach wnoszenia świeżości na parkiet obowiązkowo gubiły się w przygnębiającej nudzie nowych gatunków, których nazw parę tygodni później nikt nie potrafił już powtórzyć. Jeśli Yama Indra spełnia też inne życzenia, to w tym roku pocztówkę wyślę do Melbourne zamiast do Rovaniemi.

• posłuchaj »