PLAYLIST

Dobra, jest sobie taki gość i jeśli chodzi o "poezję śpiewaną" czy "piosenkę studencką", to bez paru wyjątków zawsze zerowe rejony w Polsce były, a ten koleś zdradzał właśnie potencjał artystyczny. Jego singiel "Niebo Do Wynajęcia", przy całym denerwującym banale, to jedna z moich ulubionych piosenek z tej przegródki. I teraz tak: uprzejmie donoszę, że Kasprzycki jesienią wydał swój nowy album, Swiatopodgląd, a numer tytułowy z tego albumu to jego opus magnum życia. Tekst – klimaty Wayne'a Coyne, że grafomańsko, ale przejmująco koleś mówi to co ja uważam de facto że nic nie wiemy o sobie, po co przyszliśmy na ten świat i tak dalej. A muzycznie hojność tej kompozycji przytłoczyła mnie trochę, bo tu są jakieś pięknie pozaginane harmonie, inteligentne pęknięcia rytmiczne, a aranżacja z podwójnym ambientowym dnem = Moon & Antarctica (serio). Jednocześnie zajebiście popowy format, a więc takie "Life Like Weeds" lub "Paper Thin Walls" dla bywalcow kółka polonistycznego UW, rozumiecie. Że jakby doznałem.

Reszta materiału na oko zdaje się zawierać dużo wypełniacza "piosenki poetyckiej" (muzycznie i tekstowo), autoplagiaty ("Naprawdę Kocham Deszcz" – melodia ściągnięta z "Nieba Do Wynajęcia") i blamaż w postaci dwóch słabych kawałków metalopodobnych (!!) oraz ekspresja wokalna ociera się chwilami o niepotrzebną egzaltację. Aczkolwiek są fragmenty obiecujące, jak "Winda 7" (post-coldplayowe granie), "Sen O Nim" (nu-indie folk) czy "Prorok Nieśmiałych" (avant-pop islandzki w podkładzie). Ogólnie z sampli (dostępne tu) czwórkowe sprawy w surowej skali świata ta płyta. Jasne: infantylność, brak wyczucia charakteryzujący klimaty "studencko-poetyckie" i głos a la Szymon Wydra udający Maleńczuka to główne porażki kolesia i łatwy cel do ataku dla drwiących hipsterów. Na szczęście wydaje się, że wszystko pozostałe jest ok. A że jest tego dużo zobaczycie po sprawdzeniu kawałka tytułowego. Tam kilka highlightów lirycznych się czai w ogóle. Polecam.