PLAYLIST

Znów spotykamy się z przeuroczą koleżanką o cygańskiej powierzchowności i cóż mogę wam powiedzieć, drodzy czytelnicy, jak nie – she did it again! Specjalność zakładu, dobry kawałek w całkowicie niedorzecznej otoczce (heh, Jędrzej wyciągnij z tego średnią!). Sytuacja przedstawia się tak: otóż jest bit – zwiewny, prościutki coś jak tykanie zegara tudzież innego budzika, poparte rytmicznym klapsikiem. Do tego równie efemeryczny i zgrabnie dopasowany do motoryki nibyśpiew Ramony (to już, zdaje się, znak firmowy). Całość, od czasu do czasu, przerwana plaśnięciami syntezatora w stylu elektro oraz bliżej nieokreślonymi piskliwymi "wkrętami" (jak oba te motywy pojawiają się w sekwencji, to robi się na prawdę przyjemnie). Dorzućmy sobie jeszcze do tego skromnego arsenału kilka pobocznych ozdobników i mamy popowy numer o przyzwoitej sile rażenia. Aha, Sztyku (vel Stachurski Junior) nie pojawia się. Mam cichą nadzieję, że zrezygnował z kariery muzycznej i pojechał do Anglii poziomki zbierać, albo operować wózkiem widłowym, whatever. Ale żeby plusy nie przysłoniły wam minusów odnotuję, że producent coś za bardzo zajarał się swoim dziełkiem. Pomysłów starcza powiedzmy na dwie, a mamy niemal cztery minut baunsu. Błąd. Tyle w kwestii muzyki – jak dla mnie pięć z ogonkiem.

A jednak kibel! Dosłownie KIBEL. No, muszla klozetowa po prostu! Ale jak to tak? Czemu wy mi to robicie? Ja naprawdę chciałbym pochwalić, a wy mi sraczem po ryju. Co to jest, zawoalowana reklama "Domestosa"? "Morska świeżość w twoim domu, wystarczy spłukać!". I tekst. Wcale nie pomaga. Domyślam się, że jest o miłości. To znaczy, mam nadzieję, że jest o miłości, a motyw ubikacji to barwna metafora intymności, czy ogólnie metafora czegoś tam. Tak, dla mojej równowagi psychicznej oficjalnie przyjmuję, że tak właśnie jest. W Ikei była przecena na toalety no i... (a syrenka, później jest syrenką – zbieg okoliczności?) Dosyć. Koniec. Pięknie jest.