PLAYLIST

Oj długo czekał nasz obleśny bohater z gębą pełną biżuterii na pierwszą wzmiankę na Porcys. Trudno zrozumieć tą wewnątrz-redakcyjną oziębłość, zważywszy na to, że koleś miał co najmniej dwa znakomite kawałki, takie jak ''Shawty'' i ''Runnin' My Momma Crazy''. Niestety w hierarchii najlepszych utworów ''Bust It Baby pt.2'' sytuuje się nieco niżej niż powyższe ociekające lukrem cacka. A teoretycznie nie powinien, gdyż Plies nie jest tu sam, jednak nie zawsze dwie głowy to nie jedna, na pewno nie tym razem.

Spójrzmy prawdzie pod sukienkę. Pomoc kolejnego, trochę niedocenianego gwiazdora r'n'b (na pewno nie u nas), czyli występującego w nieodzownym nakryciu głowy Ne-Yo wbrew oczekiwaniom nie wnosi nic wielce pozytywnego do kompozycji. Ale może wcale nie chodzi tu o postać dzielnie ukrywającego łysinę Ne-Yo (szczegóły na ILM), a co standardowość kawałka, któremu tak na dobrą sprawę nikt i nic nie jest w stanie pomóc wdrapać się na popowy Olimp. ''Bust It Baby pt.2'' zalicza tu kolejną prestiżową porażkę (czyżby któryś z dzisiejszych bohaterów uczęszczał na Afrojaxowy korespondencyjny kurs klęski?), bowiem ów track bezapelacyjnie musi uznać wyższość błyskotliwej urban/r'n'b ballady ''So Sick''.

Do czego właściwie zmierzam? W sumie do niczego konkretnego. Chcę tylko powiedzieć, o ile znaki na monitorze zdolne są wydawać dźwięki, że ''Bust It...' mimo tego, iż nie należy do najlepszych utworów ani Ne-Yo ani Pliesa, to jednak zasługuje on na odrobinę zainteresowania. Fani commercial popu o hebanowym rodowodzie na pewno znajdą tu coś dla siebie (ej no, przecież nie tylko indie człowiek żyje). Co niby jest tu takiego interesującego? Z pewnością warto zwrócić uwagę na wszędobylskie syntezatorowe arpeggia, syczącą nawijkę Pliesa w slow-motion, jak również zawodzenie Ne-Yo, które wprowadza niezbędny tu pierwiastek słodkiego jak wata cukrowa liryzmu. Także słuchajcie, tylko nie za często, bo stracicie wszystkie zęby. Too sweet.