PLAYLIST

Wśród wszystkich zachwytów nad bieżącym rokiem, nad jakością nowej muzyki, nad zaskakującą świeżością powrotów, gdzieś umknął nam ten gagatek. A przecież czytam w prasie, że to bardzo dobra piosenka. Niby bez Kim Deal, ale w ten sposób, ze można się nie spostrzec. Niby napisana w Starbucksie, ale przecież o stopy od miejsca, w którym powstały partie Surfer Rosa. Trochę bluesowa surowość, trochę też protest song, jest i gówniarz, co odpala race wprost w sektor rodzinny. Mydlana bańka w oczy tym dymem bez ognia. A pod poziomem wygłupów godnych lepszych skamandrytów, zostaję po prostu całkiem zaskoczony faktem, że Pixies wrócili ciut właśnie i trochę bez sensu. To niby dobra piosenka, ale nie chcę mi się o niej pisać, tak jak im chyba grać też się za bardzo nie chciało.