PLAYLIST

Abstrahując już od niezmiernie kuriozalnej postaci krążącego po Youtube teledysku, wywołującego odruchowe skojarzenia z występami Blue Men Group badź tanimi filmami sci-fi sprzed kilku dekad (zapomnijmy tylko na chwilę o hot dogach w czterdziestej sekundzie), kawałek Metronomy pozostawia słuchacza i (tym bardziej) krytyka w stanie mocno skonfundowanym. Oto mamy przed sobą całkiem fajny (patrz ocena) elektroniczno-akustyczny hit taneczny, który trudno jednak rozłożyć na czynniki pierwsze, a tym bardziej podsumować w kilku zdaniach rzeczowej dziennikarskiej analizy.

Ok, koleś nazywa się Joe i pochodzi z Anglii, a poza swoją muzyką znany jest także z remiksowania innych popularnych artystów – przykładowo Franz Ferdinand, Sébastiena Tellier czy Klaxons. Na tych trzecich możemy też oprzeć swój pierwszy trop: rejony około-nu-raveowe mianowicie (brrr). W szczególności partie wokalne zdradzają wpływ tejże brytyjskiej estetyki, a refren to już (ku prawdopodobnej uciesze mas) drugie "Gravity's Rainbow". Ale sprawa nie jest na tyle prosta, by wrzucić "MHRR" do tego dissowanego przez wielu worka stylistycznego: mamy jeszcze resztę aranżacji, z post-punkowym basem na wierzchu; tutaj szala bezpośrednich inspiracji przychyla się na stronę amerykańską, z naszym ukochanym Out Hud na czele (oraz, głownie za sprawą perkusji, takim fajnym zespolikiem zwanym Tussle). Dodając do tego garść wykraczających poza ramy wspomnianych genres synthów i udziwnień, zamiast modnie uaktualnionego wydania dance-punku, czy inaczej – bossowsko eklektycznej wersji kawałka nu-raveo'wego, mamy utwór naprawdę jedyny w swoim rodzaju.