PLAYLIST

Wobec braku szerszego kontekstu rozłożonego blisko naszej szerokości geograficznej (niby wokalista Devon Welsh jest jakoś znany w Montrealu, ale za to Gabriel Fleszar jest znany w Poznaniu), mogę wyróżnić dwa sposoby rozpatrywania "Childhood's End". Welsh i Matthew Otto postanowili wyrywać laski na niemal piękne ballady o poważnych problemach, bo to są poważne problemy, wiecie, ktoś zastrzelił Ojca na podwórku, a nie jakieś kurwa Szaleństwo Psychiatry Jehudit Hendel. Opakowali tę tragedię w nienachalne i horrendalnie chwytliwe aranże, Welsh pojechał niesamowitą wokalną ekspresją i razem dało to "piosenkę z tekstem", dopracowaną tak ślicznie, że Marek Grechuta na keyboardzie by się nie powstydził. Majowa płyta (sprzedali duszę Matadorowi) prawdopodobnie będzie jeszcze delikatniejsza, bo Welsh już przyznał na tumblrze, że perkusji w innych kawałkach będzie nieco mniej, ale po takim wstępie, trudno mnie zniechęcić.

Ale to, co się bardziej rzuca w oczy to to, że ktoś tu się nasłuchał "W Branży" Pezeta. Po maksie.