PLAYLIST

Coś niepokojąco zaczyna się wić artystyczna droga rodzeństwa Friedbergerów! Po antypatycznym Rehearsing My Choir, Fiery zapowiadali, że kolejny album będzie powrotem do inteligentnych popowych piosenek z debiutu. I co? Ja wiem, że nie ma przykazania mówiącego "nie kłam", ale tak się nie robi, Matthew. Nie pogrywa się w tak okrutny sposób ze swoimi fanami, Eleanor (żeby nie było, ja takowym nie jestem, ale znalazłoby się paru w redakcji). Piosenka zapowiadająca nowy krążek nie ma żadnego popowego potencjału. Fajnie, można sobie poeksperymentować z brzmieniem; zresztą, koncepcja nagrywania we dwójkę niejako skłania do produkcyjnego urozmaicania utworów. Ale bez przesady. Wy jesteście od piosenek, a nie od awangardowania. Jeszcze niedawno południe było tylko domem, a teraz? Refren swoją cepowatością przywołuje na nowo kwestię porównań z White Stripes, tym razem niestety trafnych. Wygląda to trochę tak, jakby Fiery przegapili moment, w którym zaciął im się kompas. Teraz raźnie idą przed siebie, myśląc, że cel przed nimi, lecz ten z każdym krokiem nieznacznie się oddala. Oczywiście, niemożliwym jest wyrokowanie o nowej płycie na podstawie jednej piosenki, ale obawy są i będą. Tak to jest, gdy się eksperymentuje z babciami.