PLAYLIST

Chris Martin? Elo, jesteś w mojej drużynie. Słyszę, że sporo nas łączy – za bardzo to grać nie umiemy. No, ale ja kopię z ziomkami na żwirze, a ty próbujesz się na stadionach świata, więc raczej problemu z obroną mieć nie będziesz. Zaczynamy: podaj, uff, znowu offside, piłka-stop. Czekaj Chris, słuchaj, chyba nie łapiesz o co w tym chodzi, nie stój tak na sępa przy bramce, a jeśli już tam sterczysz, to choć ruchy, a nie jak ten kołek. Posłano do ciebie dwa świetne podania: ”Ritmo De La Noche” i ”I Go To Rio”, a ty nie dość, że spaliłeś, to jeszcze grałeś faul. Tak się nie robi, co to za atak z tyłu na nogi? Miałeś tu wystawioną piękną eurodance'ową piłeczkę, a zamiast huknąć brazyliję la vida loca, pokryłeś całość smętnym buczeniem swego wuwuzelowego głosu a la Vida La Viva. I to pokryłeś niedokładnie. No i czego się tak głupio uśmiechasz? ”God put a smile upon your face”, ale ręką to już sam przecież piłki do siatki nie wbił. Ta bramka się nie liczy, i ta z Peterem Allenem też nie….

Cóż to w ogóle za kuriozalna akcja? Wpierdalasz się w podanie Mysticowi z klubu kokosa, organizujesz jakąś muzyczną nakładkę i myślisz, że skradłeś show. Strzelasz samobója, a miały strzelać szampany, no, ale w Lidze Mistrzów to ty grałeś chyba jeszcze przed Widzewem. Tylko psujesz nam zabawę, nie gramy o złote kalesony, więc albo fair-play, albo odpuść sobie, jeśli nie masz pomysłu na to co z piłką zrobić. Już cię znudziła ta zabawa, zero finezji koleś, za to same prowokacje. Byś chociaż walecznością nadrabiał jak ten biedny Sadlok, ale wcale się nie starasz, koszulka nawet nie pachnie. To jest ”granie na nie” i powiem ci, że choć razem strzeliliśmy dla Chelsea tyle goli, ile Torres przez debiutanckich dziewięćset minut, to ja się z tobą trykotami nie wymienię i wątpię też, żeby El Niño chciał to zrobić. Wypadasz z naszej paki, a za takie śmieszne transparenty trafiasz do bandy chuja.