PLAYLIST

Na scenie niezależnej mijający rok stał pod znakiem skomasowanego ataku elementu indie-popowego i poza folkiem żaden nurt nie spotykał się w 2006 z większą aprobatą recenzentów. Jeśli moda ta zechce się utrzymać chwilkę dłużej powinny nadejść tłuste czasy dla kalifornijskiego heteroduetu The Bird And The Bee – udostępniony na Myspace materiał z doskonałej EP-ki cieszy już od paru miesięcy ucho bardziej zorientowanych bloggerów, zwiastując zapowiadany na styczeń długogrający debiut.

Inara i Greg mają okazję stać się następnym hipsterskim hajpem, zważywszy, że przy całym szale na taki przyjazny, emo i jednocześnie cool stuff jakoś nie obradza w nowe fajne i utalentowane zespoły (no chyba, że grupę nerdów kiwających się do upośledzonej melodii i myślących, że czyni ich to zabawnymi uznać za objawienie – osobiście byłbym przeciwny). A tu mamy parę prezentującą indie-popowe walory: urok, ładny cienki głosik wokalistki – coś a la cnotliwa, a kiedy trzeba słodko-drapieżna, "dziewuszka" marząca o romantycznej miłości – delikatność, miłe dla ucha bogate aranżacje. Ale mamy też: zajebiste harmonie w guście jazz-house'owych produkcji Herberta z laską w roli głównej (mowa przede wszystkim o Ruby Blue) i ożywczy elektroniczny-syntetyczny sznyt (chyba najlepsze w zestawie "Fcking Boyfriend"), a także gustowne retro smęty z dęciakami, jakby broadcastowo-labowe (chyba najsłabsze w zestawie "I'm A Broken Heart"), rześką poranną pieśń z miękkim akustykiem wspartym ślicznymi klawiszami, jak Jamiroquai w dobrej formie, tylko melodia w stronę Saint Etienne circa ich imho szczytowe dziełko Foxbase Alpha. (kto wie czy nie najświetniejszy ex aequo tu moment, "Again And Again") oraz szczyptę "avant", coś mniej lekkiego ("Beacuse"). Jeśli tak się spiszą na longpleju jak na EP-ce, to będziemy mieli z nich pociechę.

Zobacz także: