PLAYLIST

Ej! Kupujcie płytę Beauty Pill The Unsustainable Lifestyle albo przegrajcie ją sobie od posiadających płyty kolegów, tak jak ja, hehe. No, więc jakby czas tu w dzwon jakiś uderzyć czy w coś – ta płyta, chyba niedoceniana i niezbyt znana, nie jest wcale fajna, ciekawa, dobra, imho to jest płyta wybitna. Rzadko się cos takiego zdarza, że słucha się czegoś i myśli się, że to jest absolutnie zajebiste, ale jakoś trudno wyłapać, nie mówiąc o przekazaniu tego komuś, dlaczego właściwie aż tak. Miałam podobne odczucia, gdy sluchałam Mastered By Guy At The Exchange Maxa Tundry. Bo w przypadku takiego Adult na przykład przyczyna jest widoczna, a tutaj nie wiadomo dlaczego, może ty odpowiesz mój czytelniku nim legniesz w grobie, bo ja się na tym nie znam.

No bo tak, to nawet nie chodzi o to, że słucha się wokalu Rachel Burke i ona sobie tam nuci od niechcenia (właśnie, że to wszystko jest od niechcenia jakby) "If you took a dive from that diving board you would dive into dry porcelain", a tu przychodzi do głowy wręcz Nico. Heh, no tak. Chłód, opanowanie, jakieś zblazowanie, tez właściwie nie o to, że myślisz nawet, że MBV, że Cranes, a w pewnym momencie słychać zdaje się jakieś echa "Till There Was You" w początku innej piosenki, "Nancy Medley...", co może spokojnie być ukłonem w stronę Beatlesów, za dobry wpływ podziękowaniem, choć u Beatelsów to tylko cover.

Nawiasem mówiąc razem z tą płytą słuchałam sobie Man In A Blue Turban Man Man, albumu zresztą też świetnego, ale z innej bajki. Man Man przyciąga uwagę, bo bierze jakieś nagłe zakręty, jest jakaś karuzela, popsuty kalejdoskop, szanty z innej planety. A Beauty Pill? Bardziej coś jak to przyjęcie w ogródku z Hair. Tu żadnych efektów specjalnych nie znajdziecie. Może to być uznane za niepozorne, a wciąga i urzeka przy użyciu prostych środków, wszystko właśnie jak od niechcenia, do tego wokale Burke i Chada Clarka, no i przede wszystkim piękne melodie, a "Lifeguard In Wintertime" podoba mi sie najbardziej. Mam wrażenie, że to właśnie dzięki melodiom nie ma nudy i wypełniaczy. Poza tym teksty, niestety nie ma ich razem z płytą, ani w necie, no a w nich miły w odbiorze (nie mówię że łatwy) cynizm bez pozerki, ogólna senność, która nie udziela się słuchaczowi; to zblazowanie jest wiarygodne, wszystko na swoim miejscu: no wiecie, to, do czego tylu pozerów nieudolnie dąży, a oni to po prostu mają i tak sobie to nagrali i nam sprzedają. Więc nadróbmy te zaległości z 2004 i kupujmy, konsumujmy.