PLAYLIST

MH: Damon Riddick specjalnie się nie wysilił. Owszem, synthy się przyjemnie przelewają, jak to u Dam-Funka, ale trzeba też oddać, że niełatwo mu było wziąć na warsztat coś bardziej oczywistego niż już z natury mocno chillującą kompozycja Ariela. Tym samym nie znajduję powodu, dla którego miałbym do niniejszego remiksu wrócić np. jutro o poranku. Naciągane byłoby stwierdzenie, że proponuje jakieś nowe spojrzenie na materiał bazowy. Jest okej, ale piwko do obiadu też jest okej.

KFB: Bardzo "oczywisty" remix – oto jeden z czołowych przedstawicieli muzycznej stolicy świata ostatnich miesięcy postanawia zrobić przysługę drugiemu a my w efekcie dostajemy interesujący, ale mało rewolucyjny remix, który zdaje się idealnie współgrać z wyobrażeniem Riddicka przerabiającego Pinka. Szału nie, dramatu też nie, ale od takich typów siłą rzeczy wypada wymagać więcej. Może Ariel remiksujący Dam-Funka poradzi sobie lepiej?

WK: Jutro rano też raczej do tego remixu nie wrócę, ale jako że piwko zamiast do obiadu lepiej smakuje w piątkową noc i dobrze wtedy smakuje synthowy drink, to może wrócę wieczorem. Po kilku głębszych wszystkie są piękne.

KM: Dwóch naszych faworytów spotyka się na jednym tracku, a raczej jeden postanawia wziąć kawałek drugiego na warsztat. Sytuacja wymarzona, teoretycznie wielkie szanse na sukces. I co? I absolutnie nic. Ot, zupełnie niezobowiązujący remiks, niewiele wartości dodanej. Nic też ujętej, ale to chyba nie o to chodzi w tej zabawie. Komuś się chyba nudziło.