IMPREZY
Konono Nº1

Luty w Pardon, To Tu

2 Nights with Konono Nº1

Pn. & Wt. 9-10.02.2015, godz. 20:30

Za niespełna miesiąc, na jedynych koncertach w Polsce, wystąpi w Pardon, To Tu fenomenalny zespół z Demokratycznej Republiki Konga dokładnie z jej stolicy Kinshasy – 'L'orchestre folklorique T.P. Konono Nº1 de Mingiedi', czyli w skrócie Konono n°1.

Zespół został założony ponad 25 lat temu przez wirtuoza instrumentu Likembe (tradycyjny instrument czasami nazwany Sanza lub 'humb Piano, składający się z metalowych prętów przymocowanych do rezonatora) – mistrza Mingiedi, natomiast dopiero w 2003 r. zagrali pierwsze koncerty poza Afryką (na wspólnej trasie z zespołem The Ex), które zaowocowały w późniejszym czasie z licznymi kolaboracjami, m.in. z Björk (w piosence "Earth Intruders" albumu Volta) i Herbie Hancock (za współprace dostali nagrodę Grammy – kategoria Best Pop Collaboration).

W skład zespołu wchodzą trzy likembés elektryczne (basowe, średnie i wysokie tony), wyposażone w ręcznie zrobione mikrofony. Istnieje także sekcja rytmiczna, która wykorzystuje tradycyjne, jak i prowizoryczne instrumenty perkusyjne (patelnie, garnki i części samochodowe) i swoisty system dźwięku, w tym megafony z okresu kolonialnego, które nazywają się "lance – voix" ("voice-throwers"). Ich repertuar opiera się w dużej mierze na tzw. "Bazombo Trance Music".

Ich debiutancki album Congotronics 1 cieszył się światowym uznaniem. Dzięki niemu zdobyli nominację do nagrody Grammy i grali koncerty dla wielotysięcznych tłumów na takich festiwalach jak Sonar, Coachella i The Big Chill.

Bartek Chaciński po ich koncercie na Off Festival w 2011: "Wyprawa przez deszcz na Konono Nº1 okazała się strzałem w dziesiątkę. Świetny, świetny koncert. A widać, że Kongijczycy dopiero się rozgrzewali i pewnie najlepiej byłoby w drugiej godzinie, której dla tej ich transowej muzyki zabrakło".

Konono Nº1 w Red Bull Music Academy Radio
Wywiad dla PopUpMusic
Wydarzenie na FB

2 Nights with the "Chicago Underground Duo" [Rob Mazurek / Chad Taylor]

Chicago Underground Duo plakat

Nd. & Pn. 15-16.02.2015, godz. 20:30

Zespół powstał w końcówce lat 90. i w ciągu swojego kilkunastoletniego istnienia podlegał konsekwentnie ewolucji, nie zamykając się w jednej określonej stylistyce muzycznej. Obydwaj muzycy wykazują odważne podejście do swoich twórczych kompozytorsko-improwizatorskich poczynań. Rob Mazurek – trębacz i kornecista, którego korzenie leżą w tradycyjnym hard bopie, znany jest z zamiłowania do elektro-akustycznych eksperymentów. Muzyczne wędrówki perkusisty Chada Taylora również obejmują różne poza jazzowe tereny (na przykład indie rockowy Iron & Wine) – Urszula Orczyk [Jazz Press]. Duo pojawi się w Polsce promując najnowszą, siódmą już płytę Locus.

Rob Mazurek to bez wątpienia jeden z najważniejszych muzyków świata. Skala projektów, w które jest zaangażowany Rob, robi wrażenie i można je wyliczać bez końca. Artysta pochodzący z Chicago, który to buduje od lat tamtejszą scenę eksperymentalną, choć obecnie mieszkający w São Paulo, czego wynikiem jest jego projekt z tamtejszymi muzykami – São Paulo Underground. Każdy z Was zapewne doskonale pamięta współpracę Roba z takimi artystami jak Tortois, Sam Prekop, Gastr del Sol, Stereolab, Pan American, Brokeback, Tigersmilk czy Isotope 217.

Chad Taylor – perkusista urodzony w Tempe (Arizona) zaczynał od gry na gitarze. Perkusistą stał się po przeprowadzce do Chicago, gdzie spotkał znakomitości jazzowej sceny – Roba Mazurka, Jeffa Parkera (Tortoise) i Erica Alexandra. Od tamtej pory krąży między Chicago a Nowym Jorkiem, wciąż mieszając w swojej twórczości wpływy obu scen jazzowych.

W Chicago stworzył swoje najbardziej znane projekty – Chicago Underground oraz trio Sticks and Stones. Taylor ma też na swoim koncie nagrania z Samem Prekopem (The Sea and Cake), Jimem O'Rourke, Derekiem Bailey, Eugene Chadbourne'm, Kenem Vandermarkiem czy Marc Ribot.

Recenzja Locus w serwisie JazzPress.pl
Chicago Underground Duo na Sant'Anna ArresiJazz Festival 2008
Wydarzenie na FB

Spotkanie autorskie z Jakubem Żulczykiem

Wt. 17.02.2015, godz. 19:00, wstęp wolny

Bardzo nam miło ogłosić, że Pardon, To Tu może gościć na spotkaniu autorskim współorganizowanym przez wydawnictwo Świat Książki jednego z naszych ulubionych autorów Pana Jakuba Żulczyka.

Na spotkaniu dostępne będą egzemplarze:

Ślepnąc od świateł (październik 2014); nominacja do Paszportów Polityki
Radio Armageddon (styczeń 2015); wznowienie, uzupełnione

Jakub Żulczyk – pisarz, felietonista, scenarzysta. Pochodzi z Mazur, studiował w Olsztynie i Krakowie, mieszka i pracuje w Warszawie. Zadebiutował w 2006 r. w wydawnictwie Lampa i Iskra Boża powieścią młodzieżowo-romantyczną Zrób Mi Jakąś Krzywdę. Autor powieści: Radio Armageddon, Instytut, Zmorojewo i Świątynia, bestsellera Ślepnąc Od Świateł, za który został nominowany do Paszportów Polityki, felietonów i artykułów (m.in. do: Wprost, Dziennika, Playboya, Przekroju i Tygodnika Powszechnego), scenariuszy filmowych i telewizyjnych, a także książeczki dla dzieci Zdarzenie nad strumykiem. Stypendysta programu Willa Decjusza, zwycięzca międzynarodowego konkursu Young Euro Connect na esej. Nominowany do nagrody Wdechy przez Gazetę Wyborczą w kategorii postać roku 2014.

Spotkanie poprowadzi Łukasz Saturczak. Urodził się w Przemyślu. Debiutował w roku 2005 na łamach Lampy. Doktorant na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie wcześniej ukończył dziennikarstwo i komunikację społeczną oraz creative wrting. Opowiadania, szkice i recenzje publikował m.in. w Studium, Toposie, Nowych Książkach, Czasie Kultury, Ha!arcie i Take Me. Dziennikarz Newsweeka.

Wydarzenie na FB

Glissando #25 "Manifest" – spotkanie / dyskusja + koncert duy geborg

Śr. 18.02.2015, godz. 19:00, wstęp wolny

Rozpoczynamy o 19:00 koncertem duy gebord.

Projekt numeru 25 Glissanda zakładał zbadanie problematyki manifestów w tej szerokiej perspektywie, ze szczególnym odniesieniem do Europy środkowo-wschodniej. Rekonstrukcję wizji audiosfery ukrytych w różnych nowoczesnych całościowych tekstach politycznych oraz ponowne przebadanie tekstów programowych środkowoeuropejskich awangard – zarówno tych bezpośrednio podejmujących tematykę muzyki, jak i tych pozornie traktujących jedynie o sztukach wizualnych. Wreszcie, refleksję nad przemianami pojęcia manifestu w krajach powojennego bloku wschodniego – pozostających w cieniu Manifestu Komunistycznego w czasach, gdy inflacja artystycznych manifestów doprowadziła do kryzysu samego pojęcia. Oznacza to refleksję nad manifestami doby neoawangardy oraz tekstami współczesnymi.

Duy geborg to jednoosobowy projekt muzyczny pozbawiony stylistycznych wytycznych. Eksperymentalna elektronika, groovebox, mikser, efekty, field recording, glitche, found sounds, konwersja audio, eksperymenty na plikach, no input. Pod szyldem duy gebord wydane zostały dwie kasety audio: mangrove (Wounded Knife, 2014) i kelp (Pawlacz Perski, 2014), CD-R mildew (BDTA, 2014) oraz dwa minialbumy wypuszczone własnym sumptem w 2013 r. Za brzmienie duy gebord odpowiada Radek Sirko, z wykształcenia kulturoznawca i realizator dźwięku, doktorant w zakładzie Filmoznawstwa i Wiedzy o Mediach Uniwersytetu Śląskiego i stypendysta programu Młoda Polska 2014. Jego teksty publikowano na łamach Glissanda, Opcji i Ha!artu.

Bieżące i archiwalne numery Glissando na co dzień dostępne są w księgarni Pardon, To Tu lub na glissando.pl

Wydarzenie na FB

2 Nights with "Peter Brötzmann / Steve Swell / Paal Nilssen-Love"

Peter Brötzmann / Steve Swell / Paal Nilssen-Love

Nd. & Pn. 22-23.02.2015, godz. 20:30

Potężna fala improwizowanych dźwięków czeka nas za sprawą projektu Brötzmann – Swell – Nilssen-Love. Petera Brötzmanna ze względu na energiczny sposób grania nazywanego już rzeźnikiem z Wuppertalu. Z norweskim perkusistą Paalem Nilssenem-Lovem współpracuje od kilkunastu lat. Gdy do tego duetu dodamy amerykańskiego puzonistę Steve’a Swella, powstanie międzygalaktyczna wybuchowa mieszanka trudnych do okiełznania dźwięków.

Peter Brötzmann – Saxophones
Steve Swell – Trombone
Paal Nilssen-Love – Drums

Peter Brötzmann jest jedną z najważniejszych i najbardziej bezkompromisowych postaci free jazzu i znajduje się w czołówce kształtujących wyjątkową, europejską muzykę swobodnej improwizacji od 1960 roku. Samouk gry na klarnecie i saksofonie, Brötzmann dał się poznać jako jeden z najpotężniejszych i najbardziej oryginalnych muzyków, wydając szereg albumów nasyconych bardzo poszukiwaną muzyczną inwencją, w tym epokowy Machine Gun Sessions w 1968 roku – pierwotnie wydany przez jego własną wytwórnię Brö i późniejsze nagrania dla FMP (Free Music Production). Dźwięk Brötzmanna jest jednym z najbardziej charakterystycznych, afirmujących życie i radosnych w całej muzyce, on sam występował z prawie wszystkimi najważniejszymi muzykami improwizującymi od wczesnych powiązań z Donem Cherry’m i Stevem Lacy’m do regularnych zgrupowań z Peterem Kowald’em, Alex’em Von Slippenbach’em, Hanem Bennink’em i Fredem Van Hove, z Chicago Tentet (Mats Gustafsson, Joe McPhee, Ken Vandermark i więcej) i różnymi jednorazowymi i ad hoc zrzeszeniami z wieloma innymi muzykami, w tym Keiji Haino, Derek Bailey, Evan Parker, Anthony Braxton i Rashied Ali.

Steve Swell to jeden z najbardziej śmiałych i płodnych członków nowojorskiej społeczności free-jazzowej. Ugruntował swoją pozycję lidera i sidemana kilku z najbardziej ekscytujących bandów, występując w klubach, na festiwalach i w teatrze- w Afryce, Azji, Europie, Ameryce Północnej i Południowej. Prowadził kursy mistrzowskie na uniwersytetach, w szkołach podstawowych, liceach, schroniskach i domach kultury w USA i Europie. Jest również artystą nauczającym w systemie szkół publicznych NYC, pracuje najczęściej z dziećmi upośledzonymi i otrzymał nagrodę Jubilation Foundation Fellowship Award z Tides Foundation w 2008 roku jako uznanie swojej pracy.

Był nominowany Puzonistą Roku przez Jazz Journalists Association w 2008 i 2011 roku i został ogłoszony Puzonistą Roku 2008, 2009, 2010 i 2012 przez argentyński dziennik "El Intruso". Przez Downbeat Critics Poll został wybrany w kategorii Puzon w latach 2010, 2011, 2012 i 2013. Nilssen-Love dosłownie wychował się na jazzie. Miał zaledwie pięć lat w 1979 roku, kiedy jego rodzice otworzyli Stavanger Jazzclub. Kariera muzyczna była więc naturalnym (i dopingowanym) wyborem. Młody perkusista zaczął pracować z saksofonistą Frode Gjerstad i trębaczem Didrikiem Ingvaldsenem w 1990 roku, trzy lata przed rozpoczęciem formalnych studiów jazzowych w Sund College Konserwatorium Muzycznym w Trondheim. Dziś portfolio Paala obejmuje Atomic, School Days, The Thing, Frode Gjerstad Trio, Sten Sandell Trio, Scorch Trio, Territory Band, FME, Chicago Tentet oraz różne projekty duo jak z Peterem Brötzmannem, Kenem Vandermarkiem, Johnem Butcherem, organistą Nilsem Henrikiem Asheimem i czarodziejem noise Lassem Marhaugiem. Ma na swoim koncie niezliczone występy na festiwalach i w klubach w Europie i USA oraz uczestnictwo w ponad stu nagraniach. Organizuje własny festiwal – All Ears – dla muzyki improwizowanej w Oslo, który jest ważną częścią jego życia muzycznego; planuje także założyć własną wytwórnię dla produkcji winylowych. Jak powiedział Pat Metheny w 2002 roku, po graniu z Paalem na Molde Jazz Festival: On jest po prostu jednym z najlepszych nowych muzyków, jakich słyszałem w ciągu ostatnich lat! I po wysłuchaniu Paala w 9 różnych konfiguracjach na tym samym festiwalu, reporter Dan Quelette z Down Beat stwierdził, że jego tydzień w Molde był objawieniem: Nilssen-Love jest jednym z najbardziej innowacyjnych, dynamicznych i wszechstronnych perkusistów jazzu!

Wydarzenie na FB

Anewal [NE] (Niger Dessert Blues)

Śr. 25.02.2015, godz. 20:30

Światowej klasy gra na gitarze, śpiew, taniec, tradycyjne instrumenty i niesamowite stroje. Wraz z dwoma muzykami Alhousseini Anivolla przedstawia magiczną mieszankę dla uszu, oczu i duszy!

Alhousseini Anivolla: gitara, Tekedebena, śpiew
Anana Harouna Ag: gitara, śpiew, taniec
Jean Gnonlonfoun: perkusja

Alhousseini Mohamed Anivolla jest gitarzystą i wokalistą słynnej bluesowej grupy Etran Finatawa, która pół roku temu gościła w Pardon, To Tu. Od 2004 roku stale koncertując Alhousseini odwiedził z nimi 44 krajów na całym świecie. Wszystkie cztery albumy tego zespołu zostały wyprodukowane przez World Music Network Londyn i zostały entuzjastycznie przyjęte przez międzynarodową prasę. W ciągu tych wszystkich lat Alhousseini miał dużo okazji do spotkań z muzykami z całego świata. Tworzył z Chicha Libre (LA), Colin Bass (UK), perkusistami The Dhol, Eric Triton (Mauritius), Guy Buttery i Steve Newman South Africa, Andrzej Ptak (USA) i Malebo Mothema (RPA).

Wszystkie te podróże, inspiracje i kooperacje zaowocowały w 2011 powzięciem decyzji o rozpoczęciu kariery solowej. Rezultatem jest album Anewal (World Music Network). Anewal "Walking Man" jest dziennikiem jego osobistej podróży z pustyni do miasta, na arenę międzynarodową i z powrotem.

Dzięki możliwości podróży, artysta wykorzystuje swoją muzykę aby tworzyć świadomość bogactwa kulturowego swoich ludzi i wielu kultur Nigru. W jego piosenkach, a także w licznych wywiadach i wypowiedziach na forach dyskusyjnych, ostrzega przed utratą różnorodności kulturowej na całym świecie. Mówi o przemianach społecznych, zmianach klimatycznych i ich bezpośrednim wpływie na jego ludzi. Alhousseini od 2005 jest intensywnie zaangażowany w pracy wychowawczej, za granicą i w jego własnym kraju, uwrażliwia dzieci na temat tożsamości kulturowej jako siły napędowej rozwoju.

Oglądaj The Endless Journey na temat pracy wychowawczej w Nigrze:

Alhousseini od 2012 roku koncertuje z trio Anewal po Europie i Afryce. Trio ANEWAL to doświadczeni muzycy którzy wspólnie tworzą aby promować bogatą muzykę ludu saharyjskiej pustyni Tamashek.

Materiały Organizatora    
4 lutego 2015
BIEŻĄCE
Porcys's Guide to Polish YouTube: 150 najśmieszniejszych plików internetowych
Ekstrakt #2 (kwiecień-grudzień 2022)