IMPREZY
Tarwater

Energia Dźwięku #8

13 grudnia 2014 - Sala Gotycka - Wrocław

Energia Dźwięku #8

O FESTIWALU:

W muzyce naszych czasów można zauważyć kilka ścierających się, przeciwstawnych tendencji. Część muzyków stara się podążać ścieżką radykalnej awangardy, wciąż próbując stworzyć coś zupełnie nowego, co nie miało w historii sztuki dźwięku żadnego precedensu. Inni twórcy z kolei egzorcyzmują, przywołują i wskrzeszają konwencje, które wielu uznało już za martwe lub zupełnie nieaktualne. Są też tacy, dla których wyzwaniem jest dopasowanie się do ściśle wykrystalizowanych stylistyk i odrzucają jakiekolwiek poszukiwania i eksperymenty, stawiając na gatunkowy puryzm. W opozycji do nich stoją ci, którzy decydują się na skrajny synkretyzm, widząc przyszłość muzyki przede wszystkim w łączeniu rozmaitych, często sprzecznych i nigdy wcześniej nie kojarzonych ze sobą stylistyk. Ale obok wszystkich tych wymienionych grup istnieje też jeszcze jedna odmiana muzyków, których twórczość wydaje się być wypadkową tych czterech ścieżek. Odnajdują się oni w awangardzie, ale jednocześnie podstawą ich muzyki jest tradycja, mają szacunek dla przejrzystości i solidności struktur gatunkowych, ale w tym samym czasie chcą poszerzać ich granice, eksperymentując na ich gruncie i wplatając do nich rozmaite dźwiękowe formy i tendencje. I właśnie dla prezentacji takiej muzyki – w której równą wagę ma zarówno przeszłość i przyszłość, tradycja i nowoczesność, gatunkowe reguły i eksperyment – został powołany do życia festiwal Energia Dźwięku, którego ósma już edycja odbędzie się we Wrocławiu 13 grudnia tego roku.

Na festiwalu wystąpi legendarna formacja Księżyc, jeden z najbardziej znanych zespołów z wpływowej, od lat kształtującej niebanalny gust muzyczny wytwórni OBUH. Ich oniryczna muzyka, oparta przede wszystkim na etnicznych brzmieniach, ludowych pieśniach i klasycznych instrumentach dętych i klawiszowych, jest pełna ezoterycznej psychodelii i współczesnego dźwiękowego minimalizmu. Również dźwiękowe poszukiwania Kuby Ziołka, który pojawi się ze swoim jednoosobowym projektem Stara Rzeka, mają swój początek w muzyce etnicznej, jednak nasycone są przeróżnymi, często zaskakującymi elementami – odnaleźć tu można ślady krautrocka, neofolku, noise czy black metalu. Na festiwalowej scenie będzie można zobaczyć także duo Tarwater, jedną z najbardziej wpływowych niemieckich grup ostatnich dwóch dekad, której muzykę w uproszczeniu zwykło się szufladkować jako post-rock, jednak ich kompozycje, oparte przede wszystkim na elektronicznym brzmieniu i minimalistycznym feelingu, są bardzo dalekie od tradycji tej estetyki. Również muzyka polskiego duetu Fuka Lata i jego siostrzanego projektu Non-Human Persons daleka jest od stylistycznej jednoznaczności – jest w niej miejsce na pełne melancholii techno, synthowe brzmienia skrzyżowane z plemienną rytmiką, a całość tworzy hipnotyczny amalgamat house, dronów i space rocka. Ciężko też w prosty sposób określić dźwięki czeskiej grupy Dva, której muzycy określają swoje utwory jako "nieistniejący folk nieistniejących narodów" - to szalona mieszanka przeróżnych estetyk, w której równoprawne znaczenie mają etniczne naleciałości, zabawkowe instrumenty cz dubstepowy wooble bass. Program Energii Dźwięku dopełnia Czarny Latawiec, który w swoich elektronicznych, hiper-nowoczesnych brzmieniowo kompozycjach oddaje hołd ponadczasowości tradycyjnych afrykańskich rytmów.

Energia Dźwięku to spotkanie, podczas którego szaman dogada się z cybernetykiem, zagorzały awangardzista z muzycznym konserwatystą, komputerowy programista z rzemieślnikiem wytwarzającym tradycyjne instrumenty oraz amator muzyki etnicznej z fanami techno, rocka i industrialu.

ARTYŚCI:

CZARNY LATAWIEC (PL)
Aktywny na polach sztuki dźwięku i krytyki muzycznej, kurator Canti Illuminati Festival i Sceny Dźwiękowej Przeglądu Sztuki Survival. Jako Czarny Latawiec  dj i producent dźwiękowy (MIk.Musik.!, B.D.T.A.) daje wyraz zadumy nad ponadczasowością rytmu Czarnego Lądu i mocą nierównomiernie temperowanych strojeń.

DVA (CZ)
Choć w Polsce grają już piąty raz, dopiero teraz otrzymali miano muzycznej rewelacji. Wszystko to za sprawą genialnego koncertu na Off Festival 2011 i doskonałej płyty Hu jak i kolejnej potwierdzającej wyjątkowość ich muzyki płyty Nipomo (2014). DVA:cyrk, beatbox, cabaret, tango, avantpop, akustyczne electro oraz elektroakustyka. Dva łączy głosy z akustycznymi instrumentami, które wirują w zloopowanej rzeczywistości, o której vokal opowiada w uniwersalnym języku. Dva to folk imaginowanych narodów, które nie istnieją w świecie szarych ludzi.Ten świat istnieje gdzieś między północą a południem, gdzie Dva znaczy 2.

FUKA LATA (PL)
FUKA LATA /aka Non-Human Persons/ to taneczna elektronika. Duet nie używa komputerów ani sampli. Motoryczne bity, potężna ściana syntetycznych dźwięków i oniryczny wokal zabierają  w odrealnione  głębiny na wstrzymanym oddechu. Ich muzyka mieści się w nurcie alternatywnej, nowoczesnej elektroniki. Po wydaniu singla "Velvet Daze" historia zespołu zaczęła się niejako na nowo. Przy wsparciu fanów i blogerów singiel zawędrował do ogólnopolskich rozgłośni radiowych, przedstawiając szerokiej publiczności dotychczas ukrytą w undergroundzie Fuka Lata. Budowanie własnego, muzycznego świata jest ich życiem. Wierni idei DIY - działają i wydają się niezależnie w swoim labelu K-Dreams. Od 2014 duet działa w Berlinie regularnie występując w underground’owych klubach pod nowym nickiem Non-Human Persons. Utwory Fuka lata to połączenie poetyckich tekstów i bezkompromisowej muzyki czerpiącej pełnymi garściami z takich gatunków jak techno, house, dub. Co w efekcie daje melodyjne kompozycje które już nie raz pobudziły do tanecznego szaleństwa zblazowaną miejską publiczność. W ciągu ostatnich dwóch lat zostali docenieni przez organizatorów najważniejszych festiwali w kraju i zagranicą grając u boku największych gwiazd współczesnego alternatywnego świata min.: PRIMAVERA SOUND BARCELONA (ESP), CMJ New York (USA) POP MONTREAL (CA), OPENER (PL)), OFF FESTIVAL (PL) i inne.

KSIĘŻYC (PL)
Zespół działał w latach 90. ubiegłego stulecia w składzie: Agata Harz (śpiew), Katarzyna Smoluk (śpiew, fortepian), Robert Niziński (instrumenty dęte i klawiszowe), Lechosław Polak (akordeon, instrumenty klawiszowe, syntetyzatory) oraz Remigiusz Mazur-Hanaj (teksty, taśmy).

"Twórczość grupy łączy ducha muzyki dawnej i współczesnej. Bez mała średniowieczne brzmienie o słowiańskich korzeniach miesza się z estetyką minimalistyczną i elementami eksperymentów wokalnych XX wieku. Alchemiczne zestawienie tych składowych przynosi w efekcie oryginalną, zapierającą dech muzykę, delikatną i złowieszczą zarazem, zaś surrealistycznie baśniowe teksty stanowią esencję piękna i smutku z domieszką szaleństwa." - Mark Harwood, Penultimate Press

"To co stanowi o sile projektu, to też niezwykle obrazowe teksty, pełne metafor, niedopowiedziane, żeby nie powiedzieć - hermetyczne." - Andżelika Kaczorowska, lineout.pl

"Świat tekstów KSIĘŻYCA, mimo że opisany skąpo odliczanymi słowami jest bardzo poetycki i niezwykle sugestywny. Przypomina obrazy Witolda Wojtkiewicza." - Wojcek Czern, Obuh Records

"To jest muzyka, która urodziła się i funkcjonuje poza sceną i czasem. W 1996 brzmiała równie niemodnie jak i teraz. Dzisiaj brzm i równie aktualnie, jak wtedy." - Jarek Szubrycht, T-Mobile Music

"Jakiekolwiek próby przyporządkowania tej muzyki do określonego nurtu są z góry skazane na niepowodzenie." - Darek Anaszko, M/I Magazyn

STARA RZEKA (PL)
Stara Rzeka - pod tym szyldem występuje solo Kuba Ziołek (muzyk znany m.in. z Innercity Ensemble, Alameda 3, Ed Wood, Hokei, T'ien Lai, Kapital). Zainteresowany fuzją natury i techniki tworzy muzykę na przecięciu dźwięków akustycznych, elektrycznych i elektronicznych przy użyciu gitar, efektów, sampli, instrumentów dętych oraz własnego głosu. Formuła koncertów jest dość otwarta, uzależniona od miejsca, czasu, instrumentarium i nastroju. Ziołek jest zafascynowany zarówno formami i strukturami (abstrakcyjnymi i konkretnymi), jak i czystą energią płynącą z właściwości samego dźwięku. Jako Stara Rzeka wydał do tej pory jeden album Cień Chmury Nad Ukrytym Polem, który ukazał się na CD nakładem Instant Classic i na kasecie nakładem Few Quiet People (obecnie Latarnia Records). Album został dobrze przyjęty zarówno w kraju jak i zagranicą, o czym świadczą słowa uznania i wysokie miejsca w rankingach gazet i portali takich jak: Gazeta Wyborcza, Polityka, T-Mobile Music, Tygodnik Powszechny, The Quietus, Tiny Mix Tapes, Scaruffi. Symbolicznym podsumowaniem muzycznej działalności Ziołka w 2013 r. była nominacja do nagrody Paszporty Polityki w kategorii muzyka popularna. Koncertował z różnymi składami na festiwalach m.in. w Londynie, Liverpoolu, Barcelonie czy Nowym Jorku. Ziołek mieszka, nagrywa i tworzy w Bydgoszczy oraz w Tleniu w Borach Tucholskich. Jest twórcą grupy towarzysko-artystycznej Milieu L'Acéphale

TARWATER (D)
Berliński duet Tarwater założony przez Bernda Jestrama i Ronalda Lippoka istnieje od 1995 roku. Przez te 19 lat zespół wydał 11 albumów studyjnych, wspomagał w nagraniach wielu artystów (m.in. Piano Magic, Tikiman, Tuxedomoon, B. Fleischmann), skomponował muzykę do niezliczonych spektakli teatralnych, filmów a nawet do opery "Tosca", wystawionej przez berlińską Volksbühne. W Polsce Tarwater zagrał kilka tras koncertowych i ma zagorzałą grupę anów. Gusstaff Rec. wydał też na wyłączność dwa albumy duetu (Not The Wheel i Donne Moi La Main), a polska wersja płyty Spider Smile zawiera o jeden utwór więcej niż wydanie niemieckie.

Ronald Lippok jest także perkusistą jednego z pionierów niemieckiego post-rocka, zespołu To Rococo Rot (w lipcu 2014 ukazała się nowa płyt Instrument z gościnnym udziałem Arto Lindsaya), współtworzy też grupę Dakota Days. Bernd Jestram jest natomiast uznanym berlińskim producentem muzycznym - w jego studiu nagrywało wiele gwiazd współczesnej muzyki niezależnej, od niedawna współtworzy także projekt Rats Live On No Evil Star (płyta wydana przez Gusstaff Rec.).

Po 3 latach od wydania ostatniego albumu Inside The Ships Tarwater pokaże światu swą nową płytę Adrift 31.10.2014. Zawierać ona będzie 13 utworów, z tego 4 instrumentalne i wyjątkowo żadnego coveru (na wcześniejszych wydawnictwach znalazły się przez Tarwater na nowo zinterpretowane utwory Swans, Minimal Compact, DAF czy Johna Lennona) Adrift powstawał na przełomie lat 2013/2014 i został ukończony po tym, gdy Ronald Lippok i Bernd Jestram wspólnie z Maurusem Ronnerem nagrali muzykę do filmu trwającego 24 godziny 24h Jerusalem. Tego typu projekty nie są dla Tarwater przerwami, lecz bardziej  katalizatorami różnych oddziaływań.

Przy nagrywaniu nowej płyty instrumenty elektroniczne nie były już tak ważne dla zespołu, jak w latach 90-tych, tym razem pojawia się akustyczny kontrabas, perkusja, gitary i wiele innych instrumentów. Ich brzmienie pozostaje dla słuchacza rozpoznawalne, jest często bardzo zredukowane, pozbawione niepotrzebnych ozdobników i aranżacyjnych fajerwerków. Chociaż sample i elektronika zostały zastąpione akustycznymi dźwiękami, to swoim nastrojem płyta ta skojarzy się pewnie fanom z rewelacyjnym albumem Silur z 1998 roku.

Bilety: 45/55 PLN
Przedsprzedaż: wiftickets@gmail.com
Info: www.industrialart.eu
Facebook: www.facebook.com/WroclawIndustrialFestival

Materiały Organizatora    
10 grudnia 2014
BIEŻĄCE
Porcys's Guide to Polish YouTube: 150 najśmieszniejszych plików internetowych
Ekstrakt #2 (kwiecień-grudzień 2022)