SPECJALNE - BRUDNOPIS

Czyhamy na trzecie wyjście z mroku, tymczasem nikt jeszcze nie złożył ofiary poprzednim. Norweska filosofem trafnie podpowiada: "tego jeszcze nie było". Pensylwański dziennik okultystyczny donosi: "Krallice wymyśla black metal!". A nocne wydanie New York Timesa dosłownie krzyczy o uwolnieniu blacka i nitce riffów jak stąd do Syriusza.

Poplątane korzenie na okładce debiutu mogą mylić, bo źródła należy szukać gdzie indziej. Jeśli pamiętacie szybkopalcych i niezmordowanych avant progowców z Orthrelm i jeśli nazwa Dysrhythmia budzi u was skojarzenie z wnętrzem zderzacza hadronów, to wiecie już skąd te gitary wyrzucają niezliczone wiązki elementarnych cząstek. Jedynie Weakling mógłby się zdobyć na takie reinterpretacje niewyraźnego norweskiego szronu. Krallice wydają się nawiązywać dopracowaną produkcją czy atomowo-metodyczną perkusją właśnie do Dead As Dreams. Tyle, że z akcentem na technikę i precyzję. Za pomocą zgoła nieblackmetalowych środków odmalowują tradycyjny dla gatunku pejzaż. Pochwałę repetycji na debiucie stanowią nawet teksty – pojedyncze linijki wywrzaskiwane w kółko niczym piekielna mantra. Zakończenie w postaci piętnastominutowego kolosa rozwiązuje się w szeregu do upadłego serwowanych sekwencji, których mechanika kreuje jednocześnie coś naprawdę emocjonalnego.

Sofomor jest w prostej linii kontynuacją. Wzbogacony o szerszą gamę krzyków, daje jednak cenne chwile instrumentalnych odciążeń, których poprzednik bezlitośnie skąpił. W tych momentach, zabawy mikro kończą się często jakimś klasycznym szczytującym hookiem czy też rozrzedzają się w dronie. Następnie gnają dalej, dalej. W środowisku częste są plotki o wirtuozerskich zdolnościach tego czy owego, że Inferno napierdala jakby był ośmiornicą Grigorim, a Vai wiadomo: skóra, skórzane portki, fryzura i gra gitara. Po przesłuchaniu Dimensional Bleedthrough karykaturalność takich stwierdzeń przerysuje samą siebie, ta płyta ma podobne braki co wczesne albumy Isis – "mało jest tu zbędnego pierdolenia".